Bob Lansberg 1919-2014
Op 20 augustus overleed dr. Martin ‘Bob’ Philip Lansberg, kno-arts uit Zeist. Hij was bestuurslid van VvAA en van 1964 tot 1989 voorzitter van de redactiecommissie van Arts en Auto.
Tekst: Wout de Bruijne
Bob Lansberg was als kno-arts lange tijd verbonden aan het Nederlands Lucht- en Ruimtevaartgeneeskundig Centrum in Soesterberg. In 1958 promoveerde hij op ‘Problemen in de ruimtevaartgeneeskunde’. Bijzonder, als je bedenkt dat er in die tijd nog nauwelijks sprake was van ruimtevaart en in Nederland al helemaal niet. De onbemande Russische Spoetnik was in 1957 gelanceerd en de, eveneens Russische, hond Laika werd pas eind 1958 de ruimte ingeschoten.
Over menselijke ruimtevaart werd destijds alleen nog maar getheoretiseerd. Maar het was Lansberg – volgens André Kuipers de eerste die zich in Nederland bezighield met de ruimtevaartgeneeskunde – al wel duidelijk dat, mocht het er ooit van komen, het menselijk evenwichtsorgaan in verband met de gewichtloosheid een essentieel probleemgebied zou gaan vormen.
Bob Lansberg zag de ruimte ook als leefmilieu, maar wel van een totaal andere orde dan de dagelijkse omgeving die wij ervaren. Hij dacht erover na hoe de mens zich moest aanpassen en vergeleek sommige uitdagingen met problemen waarmee de eerste poolreizigers zich geconfronteerd zagen. Met die vergelijking was de kno-arts weer terug op aarde en was het volgens hem nog maar een kleine stap naar ons dagelijks bestaan.
In zijn hoedanigheid als voorzitter van de redactiecommissie van Arts en Auto maakte Lansberg zich er hard voor dat er in het blad een vaste rubriek ‘Milieu en Gezondheid’ zou komen. Dat thema had volgens eigen zeggen zijn hart en daarbij legde hij een verband met ruimtevaart. Milieu hield zoals gezegd voor hem niet op bij de grenzen van onze planeet.
Hij was de eerste die zich in Nederland bezighield met de ruimtevaartgeneeskunde
Van 1980 tot 1989 was Lansberg bestuurslid van VvAA. Hij moest aftreden toen hij de reglementaire leeftijdsgrens, 70 jaar, voor bestuursleden bereikte. Hij koos ervoor tegelijkertijd terug te treden als voorzitter van de redactiecommissie van Arts en Auto. Bij zijn aftreden vielen Bob Lansberg mooie woorden ten deel. Volgens het bestuur had hij een harmonieuze instelling, was hij taalgevoelig en zeer collegiaal. Hij had zijn functie met veel inzet vervuld, “een inzet die hij ook toonde bij congressen en bij allerlei gelegenheden waarbij de VVAA een rol speelde, vroeger tevens op internationaal niveau. Kortom een
veelzijdig en vriendschappelijk man en vriend, en met een hoog gevoel voor ethiek en omgangsvormen.” Het bestuur benoemde ‘vriend Bob’ tot erelid van de Vereniging.
Dokter Lansberg was volgens vrienden en familie zijn tijd vooruit en filosofeerde graag over de grote levensvragen. Hij was een positief en meelevend mens,
die openstond voor andere manieren van denken en kijken en oordeelde daarbij niet. Hij was geliefd bij zijn patiënten en stond erom bekend dat hij oprecht luisterde.
Bob Lansberg overleed, na een heel kort ziekbed, thuis in zijn geliefde Zeist.
