Een vriend voor even

Hans Pijp werkt elke woensdagochtend als psychiater voor dak- en thuislozen op Schiphol. “Ik kijk altijd eerst naar de schoenen. Je ziet snel wie op reis is en wie niet.” 

Tekst: Sjoerd Wielenga | Beeld: Marcel Bakker

Op die radiatoren kun je niet liggen”, wijst psychiater Hans Pijp naar de verwarming in de vertrekhallen van Schiphol. En inderdaad, een opstaand randje maakt het vermoeide mensen onmogelijk om hier een warm plekje te zoeken. Geen sterveling die ooit acht slaat op de verwarmingsbuizen van Schiphol. Maar Pijp – en de daklozen die hij wil helpen – wel. Wie met hem een rondje over Schiphol Plaza en door de gangen en de vertrekhallen loopt, kijkt met totaal andere ogen naar de luchthaven dan menig reiziger. Pijp heeft overal oog voor en hij lijkt alles te zien. “Ik kijk altijd eerst naar de schoenen”, zegt hij terwijl hij door de gangen van Schiphol loopt. “Hoe goed is het schoeisel? Heeft iemand sokken en zijn die schoon? Je ziet snel wie op reis is en wie niet. Reizigers hebben focus in hun ogen; ze zijn op zoek naar hun vertrekhal. Terwijl daklozen doelloos rondlopen.”

Lees verder (pdf)