Eenzaamheid
Op Twitter heb ik het plan van staatssecretaris Martin van Rijn om eenzaamheid te bestrijden al weggezet zien worden als ‘het schaamlapje van Van Rijn’. Onterecht vind ik. Het is gewoon een voorbeeld van wat met een mooie term wel flankerend beleid wordt genoemd en ik vind het goed dat het gebeurt.
In zijn Kamerbrief van 16 juli (‘Intensiveren en verankeren aanpak eenzaamheid’) schreef Van Rijn: “Eenzaamheid, ernstig, matig, tijdelijk, is een onderschat probleem. Aandacht is nodig voor het herkennen van eenzaamheid en het inzetten van adequate interventies.” En verderop: “Door preventie en de juiste interventies binnen een sterke en lokale infrastructuur zal eenzaamheid teruggedrongen kunnen worden.” Ambtelijke taal weliswaar, maar daarom is de boodschap niet minder waar.
Als het huidige overheidsbeleid om ouderen uit de intramurale zorg te houden en langer in de vertrouwde woonomgeving te laten blijven wonen niet in gang was gezet, was dit beleid even relevant geweest als in de voorliggende situatie. Eenzaamheid komt onder ouderen in verpleeg- en verzorgingshuizen net zo goed voor als bij u en bij mij in de woonwijk. En in kaart brengen welke initiatieven goed werken om die eenzaamheid tegen te gaan en die initiatieven vervolgens breed uitrollen, is effectiever dan op goed geluk overal in de wijk zonder vooropgezet plan lukraak op zoek te gaan.
4 reacties
Helemaal eens met Frank van Wijck… maar er is meer.
Eenzaamheid is geen nieuw probleem en een probleem dat niet perse wordt vergroot door het beleid van de overheid dat erop is gericht ouderen langer thuis te laten wonen. De effecten op ervaren eenzaamheid zijn helemaal niet zo duidelijk. Zowel langer thuis wonen als andere woonvormen hebben positieve en negatieve effecten.
Wat er nog meer moet gebeuren is veel belangrijker. Dat is dat eenzaamheid in een veel vroeger stadium wordt herkend en aandacht krijgt. Eenzaamheid is geen probleem van ouderen. Wachten tot iemand oud is en dan pas iets aan het probleem gaan doen is het paard achter de wagen spannen.
Voor wie geïnteresseerd is: ik geef woensdag 27 augustus om 10.00 uur een online college over eenzaamheid. http://webinarjam.net/webinar/go/11602/b75579e28a
Jeannette Rijks
26 augustus 2014 / 13:09“Slechts een dag en een nacht heeft mevrouw Boersma dood in haar huiskamer gelegen. Toen werd ze al gevonden door haar werkster, die een sleutel van de woning had. Mevrouw Boersma lag dood onder haar televisie, die ruisend sneeuwde.”
Dit citaat is uit een kronkel van Simon Carmiggelt uit 1984. Laten we inderdaad niet net doen alsof eenzaamheid een nieuw probleem is.
De volgende passage luidt trouwens: “Ze had een tevreden uitdrukking op haar gezicht. Geen spoor van smart. Ze was zesentachtig, dus misschien vond ze het leven zelf ook wel welletjes.” Laten we dus ook niet doen alsof het erg is als mensen aan het einde van een lang en voltooid leven doodgaan. Dat hoort erbij.
Frank van Wijck
26 augustus 2014 / 23:11Mooi dat je zegt dat eenzaamheid breder is dan alleen ouderen of van deze tijd. In feite praten we over een onderschat probleem in de huidige samenleving. Recent zei mijn zoon, eind twintig, toen hij werkloos was: de dagen duren zo lang. Hij gaf aan dat hij zich erg eenzaam voelde. We gaan er te makkelijk vanuit dat in deze tijd met veel dynamiek tussen mensen, social media, tientallen tv zenders, etc etc, er brede netwerken bestaan. Het tegendeel kon wel eens het geval zijn. Het is een kwetsbaar, oppervlakkig systeem. Als je werkt dan kom je onder de mensen, wordt je werkloos, ziek of anderszins dan dreigt al snel vereenzaming.
Gerben Welling
27 augustus 2014 / 04:32Kent u die uitspraak: “eenzaamheid, wat zijt gij overbevolkt”? Al vrij oud ;-).
G K Mitrasing
27 augustus 2014 / 08:55