Favoriete pil – Jean-Paul Sartre

Michaël Boele van Hensbroek (Rotterdam, 1961) is kinderarts-infectioloog en bijzonder hoogleraar Global Child Health in het AMC in Amsterdam. Zijn favoriete pil: De teerling is geworpen van Jean-Paul Sartre.

Tekst: Frank van Kolfschooten | Beeld: Bram Petraeus/DB

 

“De teerling is geworpen van Jean-Paul Sartre maakte grote indruk op me toen ik co-schappen liep in het AMC en heeft ook veel impact gehad op mijn verdere carrière en denken”, zegt de Amsterdamse kinderarts Michaël Boele van Hensbroek.

AA03-2016p071aHet boek speelt zich af in Parijs ten tijde van een revolutie, met als hoofdpersonen een man en vrouw die elkaar bij leven niet kennen. Ze ontmoeten elkaar na hun dood in het hiernamaals en worden daar verliefd op elkaar. Ze krijgen de kans om verder te leven. In 24 uur tijd moeten ze bewijzen dat ze voor elkaar bestemd zijn. “Maar dat lukt hen tragisch genoeg niet omdat ze te veel opgeslokt worden door hun sociale omgeving”, vertelt Boele van Hensbroek. “Die omgeving heeft zo’n dwingende invloed op ze dat ze zich niet kunnen concentreren op hun liefde, met als consequentie dat ze alsnog doodgaan.”

‘De kracht van de omgeving verbaasde me als jonge dokter’

Het boek sprak Boele van Hensbroek indertijd zo aan omdat hij als co-assistent veel patiënten trof bij wie de sociale omgeving een enorme invloed had op hun gedrag. “Ik zag dat patiënten onder die druk steeds terugvielen in overmatig alcoholgebruik of bleven roken terwijl ze levercirrose of ernstig longemfyseem hadden. Die kracht van de omgeving verbaasde me als jonge dokter. Ik ging me realiseren dat mensen ook open moeten staan voor hulp, wil je als arts iets kunnen bereiken. Als dat onverhoopt toch niet lukt, dan hoeft dat niet te betekenen dat je gefaald hebt als arts.”

Bijzonder aan het boek vond Boele van Hensbroek dat Sartre speculeerde over het leven na de dood, zonder de stereotiepe beelden van hemel en hel of reïncarnatie. Hij heeft zich dan ook door De teerling is geworpen laten inspireren bij het schrijven van De Witte Ruimte, een spannend kinderboek dat hij vorig jaar publiceerde. Het gaat over een meisje dat na haar dood de keuze heeft uit diverse opties, zoals reïncarnatie of een sterrenvlucht, en kan switchen als er eentje niet bevalt. “Als volwassenen denken we dat we kinderen moeten behoeden voor gedachten over de dood, maar kinderen fantaseren daar onherroepelijk over, of het nu gaat om een dooie mus of poes of hun overleden oma”, zegt hij. “Het is juist goed om de dood bespreekbaar te maken voor kinderen, want zo kun je voorkomen dat ze er bang voor worden en als dit al zo is hun angst ervoor verminderen.”

Delen