Gelijkwaardige toegang
Een interessante en terechte vraag van een Twitteraar: ‘Overname Rode Kruis Ziekenhuis nabij. Straks Arbodienstverlener met eigen ziekenhuis. Wat gaat dat betekenen?’. In de eerste plaats gaat het betekenen dat de patiënten in de regio Beverwijk hun ziekenhuis behouden en dat het bij dat ziekenhuis behorende brandwondencentrum ook blijft. In de tweede plaats betekent het dat veel professionals hun werk behouden. Voor beide partijen positief nieuws dus.
Maar ik neem aan dat dit niet (alleen) is wat die Twitteraar bedoelde. De kern van zijn vraag is natuurlijk wat het betekent dat niet een ondernemer, een groep huisartsen of een zorgverzekeraar het ziekenhuis overneemt, maar juist een Arbodienstverlener. De taak van een Arbodienstverlener is werkgevers ondersteunen bij het opstellen en uitvoeren van goed beleid voor arbeidsomstandigheden en ziekteverzuim. Snel toegang hebben tot een ziekenhuis waarin werknemers bij ziekte kunnen worden geholpen, is daarbij beslist interessant voor een werkgever. Maar een logische vervolgvraag is wat dit betekent voor mensen die niet in het arbeidsproces verkeren. Met andere woorden: kan het leiden tot voorrangszorg?
Dit is geen vraag waarnaar de Nederlandse Zorgautoriteit kijkt in zijn beslissing over goedkeuring voor de overname. De NZa kijkt vooral naar de vraag of afstemming heeft plaatsgevonden met alle betrokkenen en naar de garanties die er zijn voor voortzetting van cruciale zorg. Het zijn de zorgverzekeraars die erop moeten toezien dat alle verzekerden gelijkwaardige toegang tot de zorg in het ziekenhuis krijgen. Gelet op het feit dat de maatschappelijke positie van de verzekerden geen rol speelt voor de zorgverzekeraar, is aannemelijk dat zij die gelijkwaardige toegang inderdaad zullen borgen.
3 reacties
Ik hoop dat je gelijk hebt, maar ik denk dat gelijkwaardige toegang tot zorg een illusie is op moment dat een partij een ziekenhuis koopt. Dat brengt me ook op een punt dat ik graag eens besproken zou zijn in de Arts en Auto en dat is hoe marktgericht een zorgaanbieder kan en mag zijn. Zoals in de blog over de logopedie laatst: met welke argumenten mag een zorgaanbieder patiënten van een bepaalde verzekeraar voor- of achterstellen op de wachtlijst, wanneer verzekeraars voor eenzelfde behandeling soms tot 20% verschillend betalen. In elke markt is het zo dat wie de hoogste prijs biedt, waarschijnlijk voorrang krijgt. Als we in de zorg naar een echte markt toe willen, en verzekeraars gaan het spel spelen kan je als aanbieder op de langere termijn eigenlijk niet achterblijven zonder jezelf tekort te doen. Concreet: ik heb nu als aanbieder een wachtlijst, en daar staan van alle verzekeraars patiënten op. Als ik weet dat Achmea 80% NZA tarief biedt (een vastgesteld tarief op basis van kostprijs nb!) en VGZ 96%, voor eenzelfde behandeling in termen van DBC, dan verplicht mijn beroepsethiek mij tot het niet maken van onderscheid en op volgorde van aanmelding of noodzaak te handelen. En ik wil daar eigenlijk niet over nadenken, maar als de marges verschralen en mijn kosten stijgen, zal ik als aanbieder op gegeven moment die keuze wel moeten gaan maken.
Alberts
31 juli 2014 / 08:37Het is een interessante vraag die je hier opwerpt: mag je als zorgaanbieder patiënten van een bepaalde zorgverzekeraar voorrang geven? Het antwoord zal ongetwijfeld nee zijn, want het zou betekenen dat je als zorgaanbieder voorrangsgeneeskunde gaat bedrijven. De zorgverzekeraar die hierbij achtergesteld wordt zal zeggen: “Je hebt gecontracteerd, dus je levert maar”. Ook de NPCF zal tegen je in het verweer komen.
Maar misschien ligt in de vraag die je opwerpt wel een deel van het antwoord besloten op de beslissing van een groeiende groep zorgaanbieders in de eerste lijn om contractvrij te gaan werken.
Frank van Wijck
31 juli 2014 / 09:06Bij tandartsen heeft een groot contingent van ons geen zorgcontract afgesloten. Dat is versterkt door het spel van CZ en VGZ in 2012, met onterechte media aandacht zoeken over torenhoge tariefstijgingen bij tandartsen die achteraf onwaar bleken.
Verder is onderhandelen over het contract bij de big 4 voor tandartsen eenrichtingsverkeer: tekenen bij het kruisje dus.
Zou het hypothetisch een optie zijn om als zorgverlener daarom de patient te laten weten welke zorgverlener wel serieus, eerlijk en rechtvaardig met hun zorgverlenende tandartsen omgaat en welke verzekeraars ook in 2016 net als nu al voor IEDEREEN altijd vrije artsenkeuze zullen nastreven? Dit zijn DSW, ONVZ en mogelijk ook sraks Anno12.
Zou dit van mijn kant informatieverstrekking zijn die de patient anders niet ontvangt of is het verboden om je patienten voor te lichten over de zorgverzekeraarmarkt en zo stiekem wel een beetje te duwen?
Willem van Beek
31 juli 2014 / 12:43