Open brief jeugdzorg

Opinie | 11 augustus 2014
Kinderartsen Leo van Oudheusden en Rob Rodrigues Pereira maken zich grote zorgen over de komst van het nieuwe nieuw jeugdstelsel in 2015. Volgens hen leidt de transitie van jeugdzorg naar de gemeenten in de huidige plannen tot een ernstige beperking van de vrijheid van artsenkeuze. In deze open brief aan de voorzitters van belangenverenigingen NVK, KNMG en VvAA vestigen zij de aandacht op dit probleem.

Aan de voorzitter van de Nederlandse Vereniging v Kindergeneeskunde, de weledelzeergeleerde heer prof. dr. A.P. Bos,
Aan de voorzitter van de KNMG, de weledelzeergeleerde heer prof. dr. R.J. van der Gaag,
Aan de voorzitter van de VVAA, de weledelzeergeleerde heer prof. dr. G.J. Cerfontaine,

 

 

Geachte collegae,

Onze overheid heeft besloten om in een recordtempo de jeugdzorg naar de gemeenten over te hevelen. De organisatie en financiering daarvan is nog in volle gang.

Zoals U weet houden veel kinderartsen zich bezig met de vele aspecten van jeugdzorg. Kinderen met ontwikkelings- en gedragsstoornissen van fors uiteenlopende aard worden door veel kinderartsen onderzocht en behandeld.

Ook zijn er samenwerkingsverbanden (o.a. het ADHD netwerk) met psychologen, jeugdartsen en orthopedagogen opgezet ten einde een goed beleid te ontwikkelen en onderzoek te ondersteunen. Op een aantal plaatsen in het land werken kinderartsen bovendien in GGZ verband of in zelfstandige behandelcentra.

Ons is nu gebleken dat men pogingen doet om de Dot-DBC codes voor gedragsstoornissen (o.a. 7601) af te schaffen. Het gevolg hiervan zou zijn dat kinderartsen, die altijd een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de behandeling van gedrags- en ontwikkelingsstoornissen bij kinderen dit niet meer kunnen doen!

Er zal dan een zeer ernstige beperking ontstaan van de vrijheid van artsenkeuze voor deze groep bij wie een vaste arts essentieel is.

Ook de zorgverzekeraars lijken toe te werken naar het afschaffen van deze vrije keuze. Het  lijkt er nu op dat men poogt door afschaffen van declarabele DBC diagnose codes vergoedingen te beperken.  Als dit zou gebeuren met ADHD diagnoses dan staat de weg vrij om het ook met andere DBC codes zoals astma, diabetes te doen.  Een dergelijke salami tactiek is onaanvaardbaar.

Momenteel vinden er veel veranderingen plaats in de zorg zonder dat er een democratisch, landelijk debat is gevoerd. De ingeslagen route is volstrekt onacceptabel.

Met vriendelijke groet,

Leo J. van Oudheusden, kinderarts
Rob Rodrigues Pereira, kinderarts

Delen