Patiëntenperspectief
Als ik zorg nodig heb, kies ik dan voor een behandelaar die in mijn verzekerde pakket volledig wordt vergoed, een behandelaar bij wie ik 25 procent zelf moet betalen, of een behandelaar bij wie ik maar moet afwachten of mijn zorgverzekeraar iets van de behandelkosten vergoedt?
Het meest voor de hand liggende antwoord is voorspelbaar “Ik kies voor de behandelaar die mij het beste helpt.” Maar je weet als nieuwe patiënt helemaal niet welke behandelaar dat is. Je kent niet alle behandelaars waaruit je kunt kiezen en wilt dus een voorselectie kunnen maken. Natuurlijk hebben die behandelaars allemaal een diploma, dus daar kun je niet op afgaan. Ze halen ook allemaal hun verplichte bij- en nascholingspunten, dus daarmee kom je ook niet veel verder. De kwaliteit van bij- en nascholing varieert sterk, dus het aantal studiepunten zegt niet zoveel over de kwaliteit of over de vraag in hoeverre de behandelaar de opgedane kennis toepast in zijn patiëntbehandeling.
Laat ik daarom even flauw doen en zeggen: je krijgt bij je antwoord geen vrije ruimte buiten de drie genoemde opties: volledige vergoeding, 25 procent zelf betalen of niet weten of je behandelkosten vergoed worden. Je moet kiezen uit een van die drie en je bent een nieuwe patiënt, dus je hebt geen inzicht in de kwaliteit die je kunt verwachten van behandelaar A, B of C. Wat kies je?
Zelf zou ik dan kiezen voor de behandelaar die volledig vergoed wordt. Met als reden: de zorgverzekeraar weet ook niet alles, maar hij zal toch wel een béétje een reden hebben om die behandelaar te contracteren en dus mijn behandeling te vergoeden. Maar je hebt gelijk: het liefst ga je natuurlijk naar de behandelaar die je het beste helpt. De behandelaar die dat – toetsbaar – kenbaar maakt, is spekkoper.
3 reacties
Is de werkdiagnose vóórdat je een behandelaar kiest dan al bekend? Wie stelt/vermoed deze?
G K Mitrasing
24 februari 2015 / 10:01Die reden tot contractering heeft die zorgverzekeraar zeker: zij heeft zorgverlener ermee in ‘wurggreep’, waarmee zij invloed kan uitoefenen op diens praktijkvoering, omzet (middels plafonds), behandelgegevens eisen, de prijs drukken. Grote kans dat dit ten koste van de behandelkwaliteit gaat. Een patiënt zal dikwijls beter af zijn bij contractvrije zorgverlener die zijn tijd ipv aan zorgverzekeraarsbureaucratie aan behandeltijd en -kwaliteit kan besteden. Belangen van zorgverlener en zorgverzekeraar lopen uiteen. Eerstgenoemde wil goede zorg leveren volgens beroepsethiek en -waarden, de zorgverzekeraar is mede door politiek een bezuinigingsinstrument geworden.
J. Schene
24 februari 2015 / 20:03Juist J. Schene,
het tij is aan het keren, zo zoetjesaan wordt het níet hebben van een contract in bepaalde takken van zorg een kwaliteitscriterium. In de GGZ zie je dat nu al, niet- gecontracteerden kunnen meer kwaliteit leveren omdat ze minder bezig zijn met het navolgen van onzinnige eisen en bureaucratie. Zie het stuk in de Volkskrant van gisteren en de ingezonden brieven daarop vandaag. Professionals willen kwaliteit bieden, en dat betekent zorg op maat kunnen leveren, tijd en aandacht voor de patiënt in plaats van voor de papierwinkel. Vrijgevestigden kunnen daar meer en meer voor kiezen, zeker nu art. 13 behouden blijft, en dat betekent meer marktwerking en ruimte je te onderscheiden van andere professionals als je dat wilt. Voor veel grote instellingen ligt dat helaas anders.
De meeste mensen zullen in het geval dat FvW beschrijft helaas wel moeten kiezen voor de eerste optie, maar je ziet dat de 25% (of een kleiner gedeelte) bijbetalen voor steeds meer mensen een optie aan het worden is. Want al je thuis op de bank zit met een depressie en je baan staat daardoor op het spel, is 3 maanden op een wachtlijst staan bij een gecontracteerde instelling vaak geen optie.
Alberts
25 februari 2015 / 08:37