Praatje voor de vaak
Leg deze twee zinnen eens naast elkaar: “Wat ik heel graag wil is een grote dereguleringsslag. De administratie zit artsen in de weg”, en: “Je moet langzaam toe naar een financiering die over uitkomsten gaat.” Edith Schippers sprak afgelopen week beide zinnen uit tijdens haar lezing op het congres Samen beslissen in de spreekkamer.
De tegenstrijdigheid die in beide zinnen vervat zit, is enorm. Natuurlijk is financiering die over uitkomsten gaat wenselijk. Maar om uitkomsten te bepalen, moet je de kwaliteit van het werk van de behandelaar meten en je moet meten hoe de patiënt die kwaliteit ervaart. Het volstaat niet om het te laten bij “dat bepalen die twee wel samen in de spreekkamer”, want dan blijft het N=1. Die twee rekenen niet aan het einde van het consult met elkaar af. Arts: “Ik vond het een goed consult, ik stel voor dat ik u honderd euro in rekening breng”. Patiënt: “Nee, u mompelt en u bent voorbij gegaan aan de uitdraai van internet die ik meebracht, ik bied tachtig”. Het zou fraai zijn. Heel mooi dat Schippers zo veel belang hecht aan shared decision making dus, maar die biedt geen basis voor deregulering.
Met andere woorden: het is zinloos om te blijven discussiëren over administratieve lastendruk. Die administratie is een fact of life, die hoort er gewoon bij of we dat nu leuk vinden of niet. En stiekem begrijpt Schippers dat natuurlijk ook wel. Het feit dat ze tijdens haar lezing wel zei dat ze een grote dereguleringsslag wenst, maar niet vertelde hoe die eruit moest zien, zegt genoeg.
4 reacties
Als een GGZ-kliniek DRIE verschillende complete administraties naast elkaar moet bijhouden om nu en in de toekomst geld te krijgen van de verzekeraars dan kan je je toch voorstellen dat het te veel wordt.
Catherine de Jong
31 maart 2015 / 09:48De administratie is een fact of life. Daarvoor ontbreken de argumenten.
Wellicht nuttig om kosten en baten eens tegen elkaar af te wegen? Ik kan je verzekeren dat de administratie meer kost dan alle zorgverleners bij elkaar kunnen frauderen als ze dat al zouden willen. En de kwaliteit? Wordt de zorg er beter van als de verpleegkundige zich met papier bezighoudt in plaats van met de patient? Ik durf de stelling aan dat 75% van de administratie totaal zinloos is. Ook niet onderbouwd, maar het tegendeel is lastig te bewijzen.
Jaap Uithof
31 maart 2015 / 11:49Niet iedereen laat zich in slaap sussen.
De Vierde Revolutie.
http://www.debezigebij.nl/web/Zojuist-verschenen/Boek.htm?dbid=60062&typeofpage=139647
Waartoe dient de staat? Het is een vraag die in de loop van de geschiedenis heel uiteenlopende antwoorden heeft gekregen, antwoorden die hebben geleid tot ware revoluties in de manier waarop overheden werden georganiseerd. In het Westen nam de overheid steeds meer taken van de privésector over, met het oog op het algemene welzijn. Vandaag staat onze verzorgingsstaat echter machteloos tegenover talloze uitdagingen. Overheidsuitgaven en belastingen rijzen de pan uit, en er wordt alom geklaagd over de bemoeizucht en de inefficiëntie van het politieke systeem. Houden we dat vol?
John Micklethwait en Adrian Wooldridge zien dat het anders en beter kan. Terwijl onze overheden vastroesten, kiezen de opkomende markten, zoals Singapore, China en India, voluit voor modernisering en experimenten met andere staatsvormen. Het Westen dreigt de boot te missen. Gesterkt door harde data en gesprekken met de machtigen der aarde betogen de auteurs dat de wedloop om een duurzame staatsvorm te ontwikkelen zal bepalen welke staten de toekomst in handen hebben.
–De Tragedie van de Meent. De bureaucratie in Nederland is vergeten of ziet over het hoofd dat ook zij onderdeel is van die tragedie en gaandeweg een hoofdrol aan het spelen is. Een negatieve hoofdrol.
Wat is het optimale macrobeslag op de economie dat een Overheid mag innemen? En wel eerlijk zijn; alle verplicht af te dragen middelen behoren tot het macrobeslag, dus ook de particuliere ziektekostenpremies en het verplicht eigen risico.
Nederland zit dan op een wereldrecord van 60,3% en de VVD premier M Rutte vindt dat goed; het mag niet dalen wegens het gevaar van ‘lekkage’ van gelden naar het buitenland. Dat heeft hij moeten zeggen van de bureaucratie. Ambtenarenland Nederland bestaat sinds 1815. Erfenis van Napoleon, de Elite sloeg toen haar slag, en alleen dankzij het Aardgas komt de bureaucratie ermee weg. Op de lange termijn is dit macrobeslag niet te handhaven. De bureaucratie zal een stapje terug moeten doen; 45%? 35%
Praatjes voor de vaak komen in vele vormen voor en zijn geen oplossing voor het probleem; het volk wordt wakker en is steeds moeilijker in slaap te sussen.
Tijd voor Brood en Spelen? Olympische Spelen dan toch maar?
Of gaan we veranderen? Te beginnen met de bureaucratie zelf?
60,3%? Doe maar 40%. Zie dat maar eens voor elkaar te krijgen in een land met uitsluitend benoemde bestuurders en een getrapt democratisch stelsel.
Pak dus de dorsvlegel en hooivork maar weer van zolder.
ANH Jansen
31 maart 2015 / 16:30“Gezamenlijke besluitvorming, oftewel shared decision making, is een manier van werken waarbij arts en patiënt samen tot een beleid komen dat het beste bij de patiënt past” .
Dat deed huisarts Nico Tromp dus.
We weten allemaal hoe dat is afgelopen.
H.Neve
31 maart 2015 / 21:02