Regeldruk en kosten
Onlangs heb ik een BHV cursus afgerond. Dit ben ik uit hoofde van mijn eigen praktijk wettelijk verplicht. Ik heb daar geleerd hoe ik branden kan blussen en het reanimeren is weer opgefrist. Wat me opviel is dat er gehamerd werd op eigen veiligheid. En dat je beter even kunt vragen aan omstanders of ’t bloesje van het slachtoffer los mag, want je weet nooit wat er van je gedacht wordt. Een verbanddoos en brandblusser moet ik nog aanschaffen. Het omgaan met een AED viel nog niet mee en dat daar dus veel verschillende types van zijn in Nederland leek weer een staaltje van commercie.
We hebben de WGBO die de rechten en plichten van patiënt en hulpverlener beschrijft en terecht stelt dat het behandelplan besproken moet worden met de patiënt. Dan heb je de Meldcode en het calamiteitenplan en zijn er verder regels vanuit de zorgverzekeraars omtrent administratie en declareren. Bovenal is er echter een beroepsvereniging die waakt over de kwaliteit en daarvoor richtlijnen en protocollen opstelt. De zorgverzekeraars maken daar dankbaar gebruik van en zijn blij met elke regel die vastgelegd wordt.
Wanneer er echter een onderzoek komt naar de tijdsinvestering of onkosten gerelateerd aan de behandeling van hun klant zien we ineens veel zorgverzekeraars niet zo snel deze data overnemen. Dat een beroepsvereniging uitgaat van de hoogst mogelijke kwaliteit van een behandeling zorgt ervoor dat de uitvoering hiervan in de praktijk onnoemelijk veel tijd kost en investeren in cursussen en materiaal erg kostbaar is. Dit lijkt steeds minder in lijn met de vergoedingen voor de zorgaanbieder.
Regelmatig lees ik berichten dat leden van beroepsverenigingen in de zorg het vastleggen van vele gegevens om de behandeling transparant te maken beu zijn en dit afreageren op het bestuur van die vereniging. En er wordt gewezen naar zorgverzekeraars die zelf verre van transparant zijn en die in hun voorlichting aan de klant regelmatig fouten maken. De regels van declareren zijn steeds ingewikkelder geworden en al met al groeit de regeldruk de zorgaanbieder boven het hoofd.
Er is steeds meer vraag naar protocollen en richtlijnen en vanuit het oogpunt van hoge kwaliteit worden de eisen steeds aangescherpt. Het lijkt echter wel dat de verzekeraar zich op een markt begeeft waarin een gulden een daalder waard is. Het werken vanuit een marktkraampje is voor ons echter niet mogelijk en de investeringen in tijd en geld rijzen de pan uit. Bij wie moeten we zijn om dit allemaal in de hand te houden?
9 reacties
Ik ben het helemaal eens met jouw verhaal en wat zou ik graag willen dat we met alle zorgverleners, dus met verschillende disciplines, in opstand komen. Het lijkt alsof we het allemaal laten gebeuren, ik ook hoor. Ik heb met 2 zorgverzekeraars de contracten niet getekend, maar iedereen in mijn omgeving wel, dus dat zet geen zoden aan de dijk. Maar het maakt mij alleen maar murw en het plezier in mijn werk holt met alle regeltjes en regelgeving achteruit. Ik heb jarenlang in loondienst gewerkt en het voordeel van een eigen praktijk leek mij dat ik zelf beslissingen kon nemen en veel zelf kon bepalen. Het tegendeel is waar!
Hoe kunnen we hier wat aan doen!?!
Henny Veerman
9 april 2014 / 18:06Het is me uit het hart gegrepen, Dinie!
Ik deel je mening over de toenemende eisen aan onze praktijkvoering, terwijl daar geen erkenning of vergoeding tegenover staat.
Ik betwijfel of een geslaagde kwaliteitstoets daarin verandering zal brengen.
Diverse keren heb ik dit onderwerp besproken met de NVLF. Ook heb ik dit in mijn correspondentie aan de zorgverzekeraars aangekaart.
Het lijkt erop dat de zorgverzekeraars zich “koning op hun troon” voelen, gesteund door Nma, Nza, de regering en onze beroepsvereniging.
Het is nodig dat wij, logopedisten, strijdbaar blijven!
met vriendelijke groet,
Janneke Boevink-Hol
Janneke Boevink-Hol
9 april 2014 / 18:28Het gaat er toch eigenlijk om, om als zorgverlener (logopedist in dit geval) de client op een deskundige (zinnige en zuinige vlg de zrogverzekeraar) ) en zo mogelijk aangename manier van zijn/haar klacht af te helpen. Toch? Laat ik daar nu door alles wat Dienie beschrijft bijna geen tijd meer voor hebben om dat goed voor te bereiden en uit te voeren. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?
Mariëlle Vermeulen
9 april 2014 / 21:29Inderdaad, de steeds verdergaande regeldruk is bizar. En dat voor steeds minder geld.
Wij als apotheekhoudende huisartspraktijk hebben te maken met zoveel extra verplichtingen die heel veel tijd en geld kosten.
De verplichte BHV-cursus; (grappig hoor; in ‘real life’ gaan mijn echtgenoot en ik samen naar spoedgevallen, vergezeld van AED, zuurstofkoffer, nekkragen, infusiemateriaal, etc. Dat wij dan jaarlijks de BHV-cursus met een niveau van 0,0 moeten volgen is bizar. Na één keer uitleg weet ik toch echt wel hoe een brandblusser werkt!)
De ‘verplichte’ Certificering; ongelofelijk duur en er gaat enorm veel tijd in zitten. Het ‘registreren om het registreren’ is de norm en dat onder het mom van ‘kwaliteitsbewaking’. Tijdens elke audit komen er weer extra eisen boven water. Niet om de richtlijnen van de LHV of KNMP te volgen, want die zijn dan al geïmplementeerd, nee, omdat dit nu eenmaal moet?! En dit alles om de Verzekeraars tevreden te stellen en om van één zorgverzekeraar, jawel één, van alle andere dus niet!, per receptregel een toeslag van € 0,04 te mogen declareren en de Inspectie van je af te houden.
De jaarlijks verplichte uitvoering van de ‘Kwaliteitsindicatoren Farmacie’ waar ook weer heel veel tijd (en dus geld) in zit, mede veroorzaakt doordat het AIS niet alles extraheren kan.
De verwerking van alle retourbestanden van de declaratiebestanden van de Zorgverzekeraars; heel veel tijd (en dus geld) om dit uit te voeren. Vaak blijkt dat de Zorgverzekeraar ten onrechte afwijst of te weinig uitbetaald. Grappig, het is nooit te veel. Je moet er bovenop zitten, het kost anders klauwen met geld wat wij ons niet permitteren kunnen.
De jaarlijkse contract’onderhandelingen’ met de Verzekeraars en alle administratieve rompslomp die hieruit voortvloeit. Zelfs als je alleen maar het ’tekenen-bij-het-kruisje-beleid’ volgt, kost het heel veel tijd om alles te verwerken.
De jaarlijkse verwerking van alle patiënten die van Verzekeraar veranderen.
De jaarlijkse implementatie van de nieuwe wetten en richtlijnen, met dit jaar als klap op de vuurpijl het ETG-tarief. De softwarehuizen waren ondanks toezeggingen niet klaar op 1 januari, de patiënten protesteren en hebben zelfs een petitie gestart om deze maatregel terug te draaien; kost ook weer heel veel tijd, stress en geld.
Dit jaar zijn wij noodgedwongen overgegaan naar een nieuw HIS/AIS omdat het vorige de turbulente nieuwe eisen niet kon bijhouden. De tijdsinvestering en de kosten hiervan zijn torenhoog.
Etc., etc., etc., etc. etc., etc.
Conclusie: eigenlijk geen tijd om op vakantie te gaan en zelfs dan noodgedwongen met het werk bezig te zijn. Niet raar om te bedenken dat het eigenlijk verwonderlijk is dat er na 15 jaar nog geen sprake is van een burn-out.
Wanneer houdt het op?
Hannelore Bruijn
10 april 2014 / 09:14Dank voor reageren. Ik lees dat het herkenbaar is. Ik vraag me daadwerkelijk af wie in het belang van de kwaliteit van de zorg durft aan te geven dat het anders kan. Wat is noodzakelijk om vast te leggen voor borging van kwaliteit? En willen alle partijen dan ook zorgdragen voor een fatsoenlijke vergoeding voor te investeren tijd en kosten? Mag je als beroepsvereniging zeggen: tot hier en niet verder ? Je weet nl. nooit waar controle ophoudt, zeker niet vanuit de positie waarin we nu als zorgverlener zitten t.o.v. de grote zorgverzekeraars. Ik lees op de website van Zorgverzekeraars Nederland op 09-04-2014 dat meer transparantie ook geldt voor zorgverzekeraars en dat ze meer moeten investeren in de relatie met aanbieders. En dat ze administratieve lasten van zorgaanbieders moeten verlichten. Weten ze dan ook dat voor transparantie vele stappen van hun proces gedocumenteerd dienen te worden? Misschien krijgen ze dan meer inzicht in de tijdsbesteding hiervan. Ik weet dat beroepsverenigingen niet mogen gaan over tarieven. Wanneer je echter ziet dat de inspanningen die gemoeid zijn met het toepassen van richtlijnen die gemaakt zijn niet beloond worden, zullen er toch conclusies getrokken moeten worden. Uit hoofde van kwaliteit!
Dienie Koolen
10 april 2014 / 14:30Dienie heeft een punt en beschikt over moed om dit punt te maken. Omdat we alle mogelijke risico’s willen vermijden, raken we verstrikt in regels. En door die regels vergroten we het enige echte risico: we hebben te weinig tijd voor de cliënt. Het streven naar goede kwaliteit en vertrouwde veiligheid hoort centraal te staan. Het streven naar extreme veiligheid en transparantie leidt met alle goede bedoelingen van dien tot het tegenover gestelde: bureaucratische zorg met meer oog voor registratie dan voor een wandelingetje buiten met de cliënt. Mijn voorstel zou zijn: laten we ons inzetten voor normale zorg en normale veiligheid. Punt. En niet op tilt raken als ergens iets fout gaat bij ons zelf of bij een collega. Hoe vervelend ook, het hoort bij het leven.
Marianne Straks
12 april 2014 / 21:26Dank voor reactie en pleidooi voor goede kwaliteit en vertrouwde veiligheid zonder hierin te overdrijven en door te schieten met alle gevolgen van dien. Ook in haar blog op skipr heeft mevr. Delnoy, programmamanager van het Kwaliteitsinstituut, het over minder registratielast en roept ze alle partijen hiertoe op. Wie goed rond kijkt ziet dat het hoog tijd is!
Dienie Koolen
18 april 2014 / 09:00Een van de vele bizarre kanten van deze kermis is dat het type kwaliteitsbeleid dat er bij hoort uitgesproken normerend en controlerend is (Ook een term als ‘borging’ getuigt daar van). Een aperte stupiditeit, gegeven het feit dat wij werken in een sector die geen schroeven van een bepaalde maat uit een machinestraat laat rollen, maar waar diensten geleverd worden en waar sprake is van voortdurend voortschrijdende inzichten en individuen in plaats van standaardpatienten met lastig meetbare kenmerken. ieder willekeurig handboek kwaliteitsbeleid zal uitleggen dat een andere benadering gevraagd is.
En dan heb ik het nog niet eens over de infantilisering van professionals en het slopen van innerlijke motivatie die er de bijeffecten van zijn …
Aad Cense
30 april 2014 / 18:06Binnen de KNGF is het momenteel problematisch bij het kiezen van nieuwe bestuursleden. Hierbij spelen regeldruk en eisen van zorgverzekeraars ook een rol. Hier wordt verschillend over gedacht. Niet goed voor een beroepsvereniging dat er tweespalt dreigt. Wel zaak te luisteren naar werkveld hoe regels uitpakken in werkelijkheid en goed om te monitoren hoe zorgverzekeraars omgaan met richtlijnen en omgaan met vergoedingen. Benieuwd hoe dit uitpakt en wat het doet met beroepsgroep.
Dienie Koolen
23 mei 2014 / 22:44