Van Sneek naar de Middellandse Zee

Huisarts Willem Bogtstra en zijn vrouw Hilde ondernamen in 2002 een 1800 km lange roeitocht van Sneek naar de Middellandse Zee. Hierbij hielden zij het onderstaande dagboek bij.

Vertrek (19-5-02)
Begonnen met stevig ontbijt. Bacon and eggs, sinaasappelsap en koffie. Daarna door  Hilde  naar het schiphuis gereden en de wyldsjitter naar de Harinxmakade geroeid, achter ons huis. Om elf uur de mannen van SBS ontvangen. Dochter Elske met echtgenoot David  en pakesizzer Renske waren ook gearriveerd en zetten koffie. Alle spullen naar het bootje gebracht en om 11.30 uur ingeladen. Veel belangstelling. De Sneeker collegae en echtgenotes waren aanwezig en zongen op de wijze van Berend Botje een prachtig afscheidslied. Ook een aantal patiënten en zelfs onze burgervader met zijn vrouw gaven van hun belangstelling blijk. Roerend.

De Wyldsjitter ( Wildschieter)
De wyldsjitter is een eikenhouten Fries jachtbootje. Het vlak is plat en de zijkanten bestaan uit twee brede planken, die overnaads tegen elkaar liggen. Op dwarsdoorsnede lijkt het op een schouw, maar naar voren en achteren loopt het rond uit zoals bij een tjotter. Het bevat een vaste roeibank met een uitsparing  waar een steekmastje in gezet kan worden, waaraan een sprietzeiltje gehesen kan worden. Om verlijeren te voorkomen is er een zwaard, dat aan de lijzijde gehangen wordt. Dit betekent, dat het omgehangen wordt, als men door de wind gaat. In de boeg zit links en rechts een gleuf, waar een ganzenroer in gelegd kan worden, dat gebruikt werd voor de eenden- of  ganzenjacht. Achterin is plaats voor een los bankje voor een tweede roeier. Met ruime wind werd gezeild, in andere gevallen geroeid. De diepgang is ongeveer tien centimeter. Het is dus zeer geschikt voor ondiep water en kan bovendien gemakkelijk over dammen gesleept worden. Ons bootje is drie meter en vijf en zeventig centimeter lang en een meter en twintig centimeter breed. Het komt ongeveer twintig centimeter boven het wateroppervlak uit. Voor de roeibank stuwen we het grootste deel van onze bagage. Het is overdekt door een zeiltje. Achterin bevindt zich het zogenaamde huisje, een overdekt gedeelte met een afschuifbaar deksel, waarin ook nog wat spullen gestouwd kunnen worden. Voor de liefhebber: in het Fries scheepvaartmuseum te Sneek is een wyldsjitter te bezichtigen voorzien van ganzenroer en lokeenden.

Afgevaren naar het clubhuis van het Concilium Leonidas (mijn mannenclubje). Daar koffie met oranjekoek genuttigd en opnieuw geïnterviewd door de mannen van SBS. Ook mijn dochter moest er aan geloven en vertellen wat ze van haar gekke ouders vond. Om 14.00 uur uitgezwaaid. Renske nog even aan boord gehad. Gek idee, dat we haar drie maanden niet zouden zien. Joop voer met zijn sloep voor me uit en wees de weg. In de Scharsterrijn Dik en Krins ontmoet, die net terug kwamen van vakantie. Weer koffie gedronken. Dik had het Tjeukemeer voor ons verkend. Het was mooi weer, maar het woei stevig. De golven waren te hoog om dwars over te steken en het leek het beste om eerst een stuk parallel aan de weg naar Emmeloord te roeien en dan ter hoogte van de brug naar Echtenerbrug af te zakken. Dat bleek een goede beslissing. Het laatste stuk hadden we de wind schuin achter en dat ging lekker. Om 20.30 uur gearriveerd. Tentje in de jachthaven opgezet, patat gegeten en om 22.30 uur gaan slapen.

20-5-02
Om 7.30 uur opgestaan. Mooi weer, wind tegen. Ontbeten, ingepakt en om 10.30 uur vertrokken. Zoals altijd kost het in het begin veel tijd om weg te komen. Bij de brug gemerkt, dat we op TV waren geweest. De brugwachter riep, dat we te lang “op e bulig” hadden gelegen en zo nooit de Middellandse Zee zouden bereiken. Overal nageroepen. Een fietser stopte en riep: Daar heb je die dokter, die naar Zuid Frankrijk roeit. Een mevrouw kwam enthousiast haar huis uit lopen en riep ons goede wensen toe. Het leek, of ze graag mee had willen gaan. Via Ossenzijl en de Kalenberger gracht aangekomen in Blokzijl. De campingmevrouw vroeg, of ik die man met dat bootje van de TV was en wees ons een mooi plekje voor de tent. Bij de sluis goed gegeten op het terras. Raakten in gesprek met een echtpaar met een aardige hond. Een soort stabij. Een  type waar ik altijd voor val. Het gesprek begon bij de hond en eindigde bij de kinderen. Om 22.30 uur gaan slapen.

Lees verder (pdf).

Delen