Ultieme rust in Basilicata

Toscane en Piemonte, Venetië en Rome; streken en steden die door menig Italiëliefhebber al lang zijn afgevinkt. Been there, seen that. Maar u was vast nog nooit in Matera of Potenza. De hoogste tijd om een vinkje te zetten achter Basilicata.

Tekst: Marco Bosmans

Het heeft iets van een controverse: toeristen verwijzen naar een Italiaanse regio die juist zo mooi is omdat er zo weinig buitenlandse bezoekers komen. Het is een dilemma voor Basilicata, de regio die in de voet van de laars klem zit tussen neus en hak. Nota bene in die ligging schuilt een deel van de oorzaak. Vakantiegangers die afdalen, kiezen even ten noorden van Basilicata meestal tussen Calabrië (rechtsaf) en Apulië (linksaf). Dat zijn immers de gebaande, geasfalteerde paden. Maar wat is er mis met een onbekende rechtdoorgaande weg? De weg die ook de Grieken, Romeinen, Byzantijnen en Normandiërs namen, al is dat lang geleden en vooral bedoeld om elkaar de tent (lees: streek) uit te vechten. Die strijd is gestreden en wat rest, is een regio met markante overblijfselen van alle overheersers en daarnaast stilte. Vooral stilte.

Grillig karakter
Van alle twintig regio’s in Italië is Basilicata de minst bekende, terwijl deze streek vooral natuur- en cultuurliefhebbers enorm veel te bieden heeft. Het is dan ook bij uitstek de regio voor ontdekkingsreizigers. Dat heeft ook met het grillige karakter van Basilicata te maken, dat voor een groot deel rauw en puur is. Potenza, aan de westkant, mag zelfs bergachtig heten, terwijl de oostelijke provincie Matera wat vlakker is. Hoewel, de stad Matera – stad van de sassi (stenen) – kent ook zijn hoogtepunten voor klauteraars, dus stevige stappers zijn hier geen overbodige luxe. Matera ligt aan de rand van een diep ravijn en bestaat feitelijk uit twee delen; een drukke bovenstad en een rustige benedenstad met uitgehakte grotten waar eens de allerarmsten van de streek leefden. Ook Byzantijnse monniken, naar het schijnt. Tegenwoordig zijn het kunstenaars die de ‘holletjes’ gebruiken als ateliers.

Lees verder (pdf)