Vriendelijk Terceira

Er zijn eilanden waarvan je je afvraagt waarom zo weinig mensen ze kennen. Op zich wel prettig, want dan heb je ze, samen met de locals, een beetje voor jezelf. Zo’n eiland is volgens reisjournalist Aafke Jochems Terceira, een van de negen Azoren, een vulkanische eilandengroep midden in de Atlantische Oceaan die ‘gewoon’ Europees is, want Portugees. 

Tekst: Aafke Jochems

Zeg ‘Terceira’ en ik ruik het bijna weer. Die geur van verse vis en schaaldieren op de grill, vermengd met een vleugje knoflook en citroen, die m’n neus binnendrong toen ik het sublieme maar o zo eenvoudige visrestaurant binnenstapte. Ik hoor ook weer het gezellige geroezemoes van families, die smulden van hun lunch aan de simpel gedekte tafels. Ik herinner me de smaak van de zilte zeepokken die ik met een tangetje uit hun schelp pulkte, het vriendelijke personeel en de warmte van de winterzon op het terrasje tijdens de koffie erna. En ik zie de vissers weer voor me, die in het rommelige haventje vis verwerkten en hun bootjes schoonmaakten.

De foto die ik die middag van São Mateus da Calheta maakte, laat niet echt een pittoresk haventje zien. Toch heeft die allereerste lunch in dit vissersplaatsje op Terceira indruk gemaakt; omdat ik me meteen thuis voelde tussen de aardige Azorianen, genoot van het eten dat zó uit zee kwam, van de zee zelf en van het groene achterland. Ik voelde me, kortom, echt op vakantie.

Lees verder (pdf).