Aanbod creëert vraag
Gisteren kon een afspraak niet doorgaan. Degene met wie ik moest spreken zat in het ziekenhuis, waar haar dochter was opgenomen. De tas van het meisje was tussen haar spaken gekomen en bij de val die dit veroorzaakte, landde ze met haar hoofd op de grond. Het gebeurde na vijf uur. De huisarts was dus onbereikbaar, maar het ziekenhuis was vlakbij.
De eerste vraag aan het meisje was natuurlijk: “Ben je even bewusteloos geweest?”, maar dat wist ze niet meer zo goed. Ze had gewoon pijn aan haar hoofd. Een CT-scan dan maar? Het werd serieus overwogen, maar vanwege haar jonge leeftijd werd uiteindelijk besloten het toch maar niet te doen. In plaats daarvan werd het meisje een nacht ter observatie opgenomen. De volgende ochtend mocht ze weer naar huis, tenminste: als de neuroloog was langs geweest. Die kwam om half twee. De dag erna ging het kind weer gewoon naar school, met een bult op haar hoofd en een spannend verhaal.
Wat is hier gebeurd? Hier is een kind opgenomen voor een observatie die de eigen ouders ook hadden kunnen doen. Zelf heb ik dat diverse keren mogen doen, als een van mijn kinderen weer eens was gevallen. De huisarts zei dan: “Om het uur even wakker maken. Als dat lukt, niets aan de hand. En anders even bellen.” Dat ging altijd goed. En ik zie geen enkele reden waarom de ouders in het ziekenhuis niet precies dezelfde boodschap hadden kunnen krijgen van de behandelend arts. Tenminste, vooropgesteld dat die het uitgangspunt gepaste zorg hanteert.
10 reacties
Laat je bij gelegenheid nog eens weten wat dit grapje uiteindelijk gekost heeft? Een bezoekje aan de huisartsenpost was op ongeveer 9 tientjes uitgekomen.
JD Uithof
24 mei 2012 / 13:17De moeder over wie dit stukje gaat heeft die vraag inmiddels ook aan het ziekenhuis gesteld. Ik ben benieuwd naar het antwoord. Wordt – hopelijk – vervolgd.
Frank van Wijck
24 mei 2012 / 13:19Ik werk op een SEH en verbaas me geregeld over ‘wat’ er wordt ingestuurd door huisartsen. Daarbij wil ik wel de opmerking maken dat ik denk dat er enig onderscheid bestaat tussen zorg door ‘eigen’ huisarts en zorg door vervangende huisarts of huisartsenpost. Wanneer patiënt zich, ongezien door HA, bij SEH meldt wordt vaak niet gerealiseerd dat op veel SEH’s,arts-assistenten dienst doen die over veel kennis maar soms nog weinig ervaring beschikken. Ik denk dat een van de redenen kan zijn waarom er veel ‘defensieve’ geneeskunde plaatsvind en er vaak/veel overdiagnostiek wordt toegepast. Knap lastig ook, een patiënt iets te ‘weigeren’ wanneer iets verwacht of geëist wordt. Dat weten huisartsen ook, zij hebben immers een deel van hun opleiding op een SEH gewerkt. Wil niet generaliserend overkomen, maar EEN buikpijn’ zou een appendicitis kunnen zijn, vaak ook ‘gewoon; een UWI. Of huisarts heeft niet gevraagd hoe de stoelgang is; bijna een week geen ontlasting gehad! En een drukpijnlijke buik natuurlijk. Enkeldistorsies insturen om # uit te sluiten. Op röntgen geen #, maar radioloog verwijst toch naar SEH ivm enorme zwelling en pijn om klinisch te laten beoordelen. HA had ook alvast een drukverband kunnen aanleggen en pijnstiller geven? Patient die een week geleden een kopstaart aanrijding heeft gehad (geen high-energy) Meldt zich bij huisarts met aanhoudende nekklachten (zonder gebruik van pijnstillers en hele week gewoon naar zijn werk geweest). HA stuurt patiënt in voor een X-CWK ’ter geruststelling en om toch even een # uit te sluiten’. Patient rijdt naar ziekenhuis, wandelt naar de afdeling radiologie en krijgt daar te horen dat zij geen X-CWK mogen maken na een trauma, zonder dat dit klinisch beoordeeld is, gevolg patiënt wordt doorgestuurd naar SEH, krijgt nekkraag en moet plat liggen; hoezo geruststelling? Protocol schrijft CT voor: uitkomst:geen #. Een ander voorbeeld wat mij zeer aan het hart gaat: een mw, ergens in de 90, wordt ’s avonds laat door huisarts van de huisartsenpost, ongezien(!) telefonisch aangemeld voor de d.d longarts. Mw heeft deze week al twee keer haar eigen huisarts thuis over de vloer gehad, op verzoek van haar zonen. Ze is ziek, hoest, heeft koorts gehad en komt de laatste dagen haar bed niet meer uit. Bij aankomst op SEH treft ik een mevrouw die stervende is, twee zoon, die zich dat ter dege realiseren en hoogst verbaasd zijn dat er plotseling een ambulance voor de deur verscheen om mw naar het ziekenhuis te vervoeren. De zoons hadden alleen maar gevraagd of de huisarts wilde komen om te kijken of hun moeder iets tegen de pijn en de benauwdheid zou kunnen krijgen (dit was bij de eerdere bezoeken door de eigen HA) nog niet gebeurd. Zoons gaven aan dat moeder een poos terug al had aangegeven dat ze niet naar het ziekenhuis wilde, dat ze ‘klaar’ was en thuis wilde sterven; mw overleed in het ziekenhuis, zo’n 10 minuten na binnenkomst… Ik vraag me dan af:wat had haar eigen huisarts eerder deze week voor haar kunnen betekenen?
In de maatschappij van nu, kan/mag het niet meer zo zijn dat er (systematisch) onnodige kosten worden gemaakt. Dit relaas naar aanleiding van bovenstaand blog, het gaat niet alleen over de rol van ziekenhuis en/of huisarts. Maar over bewustwording in de gezondheidszorg. (Over)diagnostiek brengt ook leed, pijn en bezorgdheid mee. Is het nodig? Bespreek dit met de patiënt. Is het niet nodig, maak dan een weloverwogen beslissing en bespreek dit met de patiënt en stem je acties daar op af. Schuif verantwoordelijkheid niet af, neem het en praat erover. Iedereen probeert zijn best te doen, maar ik ben er van overtuigt dat het beter kan.
C.S
24 mei 2012 / 13:33By the way: huisarts was onbereikbaar???
C.S
24 mei 2012 / 13:53Het was na vijf uur, dus de vrouw ging ervan uit dat de huisarts niet bereikbaar is. Dat vind ik niet verwijtbaar: het ging om een kind met een potentieel ernstige gezondheidsklacht. Dan ga je niet eerst uitzoeken of de huisarts misschien toch nog bereikbaar is.
Frank van Wijck
24 mei 2012 / 13:55Geen verwijt aan adres van mw ook (hoewel in vind dat iedereen op de hoogte zou moeten kunnen zijn, bij welke huisarts terecht te kunnen, voor en na 17.00 uur) Meer kritische opmerking over het feit ‘dat de huisarts onbereikbaar’ is. We horen dit vaak van patiënten en soms verifieer ik dat. Omdat er achterhaald moet worden waarom HA niet bereikbaar is (signaleren en verbeteren), vaak blijkt, helaas, ook dat patiënt helemaal niet geprobeerd heeft om naar een HA te gaan.
C.S
24 mei 2012 / 14:24En als het incident zo heftig was en het potentiëel ernstige gezondheidsklacht betreft ben ik toch erg benieuwd naar de ‘kliniek’! Hoe presenteerde het kind zich? Behalve hoofdpijn? (“geen tijd om uit te zoeken of huisarts misschien toch nog bereikbaar is”) Lastig te beoordelen op deze manier, maar als de val dusdanig was en de kliniek bij de presentatie letsel deed vermoeden is de CT wellicht niet overbodig geweest, en gewoon een geluk dat er geen letsel geconstateerd is!
C.S
24 mei 2012 / 14:30Wat wordt er weer slecht gedacht over de mede-zorgaanbieder; aanbod creëert vraag? Er zijn natuurlijk meer variabelen dan sec de perverse prikkel van het aanbod dat de vraag creëert. En dan maar declareren. Het kan ook anders liggen.
Iedere huisarts of medisch specialist geeft gas als hij een kerkhof passeert; gemiste diagnoses, gemiste juiste behandelingen e.d. Hoe voorzichtig moet zijn en welke krantenkop wil je boven je naam hebben? Vallen en ernstig letsel? Google en je struikelt zelf over de hits.
Variabelen te over: wie deed de intake bij het ziekenhuis? wat was het klinisch beeld van dit kindje? Hoe was gedrag van de moeder?
Wat was opleidingsniveau van degene die de uiteindelijke beslissing nam om kindje op te nemen? Welke DBC is geopend en voor welk bedrag? Welke ziekenhuis was dit? Verzekeraars contracteren ziekenhuis voor een jaarbedrag ongeacht aantal opnames en behandelingen. Lumpsum financiering. Was deze moeder verzekerd bij Menzis en woonde zij in Den Haag?
Menzis dus weer. Haga ziekenhuis. Wat een formidabel ziekenhuis en wat een schitterend contract heeft Menzis weten af te dwingen bij dat ziekenhuis.
Dus zo slecht hoeft het allemaal niet te zijn zoals FvW denkt.
ANH Jansen
24 mei 2012 / 20:05“Menzis dus weer. Haga ziekenhuis”, concludeert u. Maar het was niet Menzis en het was ook niet Haga. De wereld is groter, zelfs in Nederland.
Frank van Wijck
24 mei 2012 / 22:51De wereld is inderdaad groter en er zijn meer variabelen in het spel alvorens te kunnen oordelen of een ziekenhuis of zorgaanbieder zich laat prikkelen door economische motieven.
Wat bijvoorbeeld te denken over het model regio bekostiging/populatie gebonden bekostiging. Ook dan is het ziekenhuis vrij om te doen wat zij deed. Of dan de andere zorgaanbieders daar blij mee zijn is een tweede.
Kortom. De nuance ontbrak in de blog.
ANH Jansen
25 mei 2012 / 11:55