‘Aandacht is cruciaal’

Mariëtte Versluijs (50) werkte als verpleegkundige op de kinderdagbehandeling van het St. Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein en Utrecht. Ze was dol op haar werk, maar de  longziekte idiopathische pulmonale hemosiderose maakte het haar steeds moeilijker. Een jaar geleden werd ze afgekeurd en afgelopen zomer kreeg zij een donorlong. Ze voelt zich iedere dag beter: “Tijdens het revalideren heb je soms ook een wat hardere hand nodig.” 

Tekst: Wout de Bruijne | Beeld: De Beeldredactie/Arno Massee

“Toen ik 25 was, werd de diagnose gesteld van de ziekte waarvan ik de naam altijd moet herhalen als ik hem noem. Ik was op dat moment verpleegkundige en net begonnen met een studie verplegingswetenschappen. Ik had last van kortademigheid en bloedarmoede. Met mijn studie moest ik weer stoppen.

Als kind was ik al regelmatig ziek. Hierdoor kon ik me tijdens mijn werk in het ziekenhuis goed inleven in de situatie van patiëntjes en ouders. Zo weet ik nog goed dat er een jongetje voor een onderzoekje kwam. Door omstandigheden was hij zonder begeleiding. Hij klampte zich aan mij vast. Ik herkende de angst en eenzaamheid en voelde die haast zelf. Je hebt extra voelsprieten voor de gemoedstoestand van de ander en kunt daardoor nog zorgzamer zijn. Een glaasje water is gauw gehaald en betekent meer dan drinken alleen.”

Lees verder (pdf).

 

 

Delen