Rob Straver (1960 – 2022)

afscheid / neuroloog die leefde voor zijn patiënten

Beeld privécollectie

Op 26 augustus 2022 overleed neuroloog Rob Straver. Hij was jarenlang verbonden aan het Zuwe Hofpoort Ziekenhuis, later het St. Antonius Ziekenhuis in Woerden. ‘Hij leefde voor zijn patiënten.’

Rob Straver werd op 25 februari 1960 in Gouda geboren, waar hij ook opgroeide. Zijn vader was eigenaar van een fietsen- en motorspeciaalzaak, zijn moeder deed hiervan de administratie. Na de middelbare school startte Rob met de studie geneeskunde aan de Universiteit van Utrecht, waar hij in 1985 afstudeerde. In 1991 trouwde hij met verpleegkundige Lia Henneman, die hij in het ziekenhuis had ontmoet. Ze kregen twee kinderen: Gijs en Sara.

Volgens collega’s was Rob Straver een bescheiden, betrouwbare collega. Aan het arts-zijn ontleende hij veel van zijn identiteit. Hij leefde voor zijn vak en beoefende dat dan ook met veel passie. “Rob was een dokter voor de patiënt en zijn belangrijkste eigenschap was empathie”, aldus collega-neuroloog Carsten Gerlach, van wie Straver vanaf 2005 mentor was en met wie hij vele jaren samenwerkte.

‘Hij hielp je altijd graag en ondersteunde je in werk en je carrière’

Gerlach: “Hij was kritisch op zichzelf en richtte zich voornamelijk op het uitzoeken en uitdiepen van de kennis en kunde in de neurologie en op het initiëren van belangrijke voorzieningen voor patiënten. Zo was hij de spil van de beroertezorg in het ziekenhuis en stak hij veel energie in het opzetten van de stroke-unit. Zonder Rob zou die er niet zo snel gekomen zijn.”

Ook stond Straver met anderen, onder wie Gerlach, aan de wieg van het Hoofdpijncentrum in Woerden, onderdeel van de Vereniging van Nederlandse Hoofdpijncentra.

Rob was echt een fijne collega, aldus Gerlach. “Hij hielp je altijd graag en ondersteunde je in werk en je carrière. Hij had een groot oog voor het personeel en schonk veel aandacht aan jubilea en verjaardagen.”

Rob Straver was ook een levensgenieter. Hij hield van speciaalbiertjes en mocht zich heel graag sportief inspannen op de fiets. Zijn laatste vakantie was dan ook een fietsvakantie in Oostenrijk, afgelopen juni. Hij was toen al geruime tijd gediagnosticeerd met prostaatkanker.

Op 1 maart 2021 moest hij vanwege zijn ziekte noodgedwongen het ziekenhuis verlaten. Vanwege de COVID-19-maatregelen was een groots afscheid niet mogelijk en dat vond hij erg jammer. Hierop anticiperend had hij in de daaraan voorafgaande maanden al persoonlijk van veel van zijn patiënten afscheid kunnen nemen. “Ik heb veel vertrouwen in mijn collega-neurologen die de zorg voor mijn patiënten zullen overnemen”, schreef hij in een dankwoord.

Gelukkig kon hij in september vorig jaar alsnog een mooi afscheid vieren. De laatste vier weken van zijn leven ging hij snel achteruit. En op 26 augustus van dit jaar is hij, helaas veel te vroeg, overleden.

Delen