‘Defensie heeft mijn studietijd gemáákt’
Geneeskundestudent en officier Ahmed Bayoumy
Drie jaar geleden behoorde geneeskundestudent Ahmed Bayoumy tot de eerste lichting studenten van het werkstudentprogramma Defensity College. Intussen is hij bezig met zijn coschappen in het AMC én bevorderd tot officier bij de marine. Straks als hij arts is, wil hij reservist blijven. “Join the navy, see the world.”
Tekst: Martijn Reinink | Beeld: Nout Steenkamp
Als kind droomt Ahmed Bayoumy (26) niet van een bestaan als dokter. Hij houdt van avontuur.Astronaut wil hij worden. Of anders militair. Op de havo ontdekt hij andere interesses, zoals biologie, natuurkunde en scheikunde. “Medicijnen ontwikkelen, dat zag ik mezelf in de toekomst wel doen.” Met een hbo-propedeuse biologie en medisch laboratoriumonderzoek op zak mag Ahmed beginnen aan farmacie. Maar al snel komen er twijfels. “Ik miste de betrokkenheid bij de patiënt. Je bent wel betrokken als apotheker, maar op afstand.” Geneeskunde zal hem dichter bij patiënten brengen, maar om überhaupt geselecteerd te kunnen worden, moet hij eerst een vwo-diploma halen. Tijdens het eerste jaar farmacie – waarin hij alle studiepunten binnen hengelt – haalt hij ook de benodigde vwo-deelcertificaten. Wat dit over hem zegt? “Als je iets écht wil, dan moet je hard werken. Die drive heb ik wel, ja.”
‘Als je iets écht wil, dan moet je hard werken. Die drive heb ik wel, ja’
Eenmaal ingeloot voor geneeskunde is hij er snel van overtuigd dat dit de juiste studiekeuze is. Maar als Ahmed op Facebook een advertentie van Defensie voorbij ziet komen, trekt het avontuur ook. “Het ging om Defensity College: een nieuw werkstudentprogramma waarbij universiteitsstudenten één à twee dagen in de week als reservist aan de slag gaan bij de krijgsmacht. Van rechten- tot bouwkunde- tot geneeskundestudenten. Je krijgt er een studiegerelateerde bijbaan, maar éérst moet je, net als iedere rekruut, een militaire basisopleiding van twee weken voltooien. Die bestaat uit onder meer fysieke proeven, marcheren, een tent opzetten en schieten.”
Hoe het is om voor het eerst een kogel af te vuren? “Dat is wel een dingetje, ja. Een psychologisch ding vooral. Het is als geneeskundestudent toch contra-intuïtief om een instrument in handen te hebben dat ingezet wordt in het hoogste geweldsspectrum. Maar hoe vaker je schiet, hoe normaler het wordt.” Al is het niet zo dat Ahmed wekelijks op de schietbaan te vinden is. “Het is de bedoeling dat je de militaire vaardigheden onderhoudt. Elk jaar een fysieke test, schietoefeningen. Dat teken je af. Verder heb je veel vrijheid om je te bekwamen in wat je wil. Zo heb ik parachutegesprongen, paardgereden, maar ook veel niet ‘groene’ dingen gedaan, zoals cursussen op het gebied van zelfontwikkeling en leiderschap.”
Amerikaanse leger
Zijn vaste werkplek voor Defensie is het Centraal Militair Hospitaal in Utrecht. Ahmed werkt er voor de Inspectie Militaire Gezondheidszorg – “ik hou de geneesmiddelentekorten in de gaten” – en doet onderzoek naar onder meer lawaaitrauma bij militairen. Hij heeft er papers over geschreven en over gepubliceerd én mocht zijn onderzoek zelfs presenteren op het grootste medische congres van het Amerikaanse leger. “In een congrescentrum in Florida. Echt onwijs groot, niet voor te stellen. Met duizenden militairen van over de hele wereld. Dat was heel gaaf. Echt een hoogtepunt.”
Eén van de hoogtepunten, corrigeert hij zichzelf. Want er zijn er meer, veel meer. Zoals een oefening van twee weken in Duitsland. “Klettersteigen en abseilen in de bergen. Urenlang zwemmen in een wetsuit. En dat zwaarbepakt. Een fysieke uitdaging, maar ook een mentale oefening. Want wat voor persoonlijkheid heb jij in zware omstandigheden? Hoe toon je leiderschap?” Ook een trip naar Normandië mag niet ontbreken op het lijstje hoogtepunten. “Voor een militair-historische module. We hebben gekeken naar de strategie van destijds, naar de militaire overwegingen en hoe die hebben uitgepakt.”
‘De Marine is voor mij de mooiste club binnen Defensie’
Dat hij mag meedoen aan oefeningen van de geneeskundige dienst, koestert Ahmed ook. “Echt superleerzaam.” En last but not least: zijn bevordering tot officier bij de Koninklijke Marine. “Je stijgt in rang als je genoeg militaire ervaring hebt opgedaan, genoeg studiepunten hebt behaald en jezelf persoonlijk hebt ontwikkeld.” Zijn beëdiging was in Den Helder, “met al die schepen op de achtergrond, heel bijzonder. De Marine is voor mij de mooiste club binnen Defensie. Dat heeft wellicht ook te maken met mijn grootvader. Hij was een schipper uit Katwijk aan Zee en heeft de wereldzeeën bevaren. Van Zuid-Amerika en het Midden-Oosten tot het verre Azië.”
Uit de bubbel
Nu hij coschappen loopt in zijn vijfde jaar, maakt Ahmed iets minder uren bij Defensie. “Ze weten natuurlijk dat je student bent, dus dat is geen probleem. Het is goed te combineren.” Hij vindt het fijn om af en toe in een andere wereld te stappen. “Even uit de geneeskundebubbel. Binnen Defensity College heb ik contact met studenten van allerlei studies. Daarbuiten heb je helemaal te maken met mensen uit alle lagen van de maatschappij. Elke eenheid heeft zijn eigen cultuur, maar als je een pak aan hebt – maakt niet uit welke kleur – dan doet afkomst, opleiding of wat dan ook, er niet meer toe. Dan ben je gelijk. Ik kan wel zeggen dat Defensie mijn studietijd heeft gemáákt.”
Hoewel Ahmed zich dus als een vis in het water voelt bij de krijgsmacht, ziet hij zichzelf niet als algemeen militair arts. “Ik hoop medisch specialist te worden, misschien kno- of mdl-arts, máár reservist wil ik blijven. Dus een baan in de civiele maatschappij, maar verbonden blijven aan Defensie. Dan kun je voor een korte periode ingezet worden, bijvoorbeeld om als arts mee te gaan op uitzending. Dat zie ik wel zitten. Ze zeggen altijd: join the navy, see the world. Wie weet ligt dat ooit voor mij in het verschiet.”