Alles gewild, alles gedaan
Wanneer u morgen zou overlijden, kunt u dan met een gerust hart zeggen dat u alles wat u had willen doen, ook daadwerkelijk hebt gedaan?
Een aantal jaren geleden overleed mijn moeder aan darmkanker. Heel veel eerder, toen ik nog niet zo lang uit de luiers was, overleed haar vader aan dezelfde ziekte. Mijn opa was een hardwerkende man die al zijn ‘ik zou nog eens’ wensen uitstelde tot na het pensioen dat hij nooit zou halen. Voor mijn moeder was dat een schrikbeeld. De avond nadat zij de diagnose darmkanker had gehoord vertelde zij dan ook, dat ze alles wat ze had willen doen ook daadwerkelijk had gedaan. Dat er werkelijk geen panklare wens stof lag te vergaren op een plank.
Voor mijn moeder was daarbij haar werk met verstandelijk gehandicapten een belangrijke factor. Dat was een wezenlijk onderdeel van haar zelfontplooiing. Dat werk droeg bij aan haar gezondheid en aan de kwaliteit van haar leven. Na haar overlijden stroomden brieven en kaarten binnen van mensen waarvoor zij een bijzondere rol in hun leven had gehad juist vanuit haar werk.
In onze revalidatietrajecten zien we vaak juist mensen die om welke reden dan ook zijn vastgelopen in hun leven. Daarmee hebben wij toch een wat gedeformeerd beeld van wat er in de wereld gebeurt. Vastlopen in het leven is natuurlijk helemaal niet nodig. Tegelijk is er meer dan alleen de vraag of het nog lukt om alles te managen wat zo op dag-dagelijkse basis passeert. Er is ook het besef dat wensen ook uit kunnen komen tijdens je leven.
De tekst op de rouwkaart van mijn moeder was ‘Alles gewild Alles gedaan’.
Het is een mooie vraag om jezelf te stellen. Wanneer ik morgen zou overlijden, zou ik dan hetzelfde kunnen zeggen?
