Seat Tarraco
Voor Seat is de Tarraco – een SUV in de hogere middenklasse – een logische uitbreiding van het aanbod.
Tekst: Bart van den Acker | Beeld: Seat
Dat Seat opeens met dit model komt, is op zich niet zo verbazingwekkend. Om te beginnen, heeft het merk al twee compactere SUV’s. Daarnaast is dit ‘gewoon’ een zus van zowel de Volkswagen Tiguan als de Skoda Kodiaq. De onderhuidse techniek komt immers met die auto’s overeen hoewel de stilering typisch Seat is, met strakke, vrij harde lijnen en weinig tot geen opsmuk maar wel geslaagde proporties. Door z’n uiterlijk heeft de Tarraco de mogelijkheid knap tijdloos te worden.
Van binnen is de overeenkomst met de genoemde modellen groot, tenminste: als het gaat om het interieurvolume. Voorin en op de tweede zitrij zal niemand iets te klagen hebben. Als optie is er ook een derde zitrij, groot genoeg voor kinderen. Eventueel kan de tweede rij in twee ongelijke delen naar voren worden geschoven om het volume wat te verdelen. Fijn als u een half elftal moet vervoeren.
De beschikbare bagageruimte is gigantisch. Met de twee achterste zitplaatsen néér is dat al 700 liter (vijfzitter: 760!), zelfs met zeven plaatsen in gebruik, is het nog 230 liter.
Over de ruimte heb ik als bestuurder niks te klagen, maar ik kom wel wat onhandigheidjes tegen in de bediening. Even de dagteller op ‘0’ zetten, daar kwam ik zonder instructieboekje niet uit. Wat is er mis met een drukknopje op het dashboard?
De gecompliceerde adaptieve cruisecontrol wordt bediend met een handel achter het stuur die ik niet kan zien. Om van een telefoongesprek op het centrale display terug te keren naar de navigatie, zijn twee extra handelingen nodig.
De beschikbare bagageruimte is gigantisch
Evenmin handig: op het dashboard is niet te zien of de verlichting brandt. In mist of motregen zie ik geen reflectie en weet ik dus niet hoe (on)zichtbaar de Seat nou eigenlijk is. Wel fijn: de in lengte én hoogte verstelbare middenarmsteun.
De Tarraco kent een klein leveringsprogramma. Er zijn maar twee benzinemotoren plus een diesel. Ik reed met de sterkste benzineversie (2,0, 140 kW/190 pk), terwijl die in het dagelijks verkeer niet veel toevoegt aan de 1,5 (110 kW/150 pk). Die 2,0 is standaard gekoppeld aan vierwielaandrijving én een zeventraps DSG-automaat. Ik zou juist die erg fijne automaat graag aan die 1,5 willen koppelen, maar die mogelijkheid biedt Seat niet, terwijl de genoemde zustermerken die wel hebben. Jammer. Met de ‘dikke’ testauto reed ik 1 op 10,5, met die kleinere motor zou ik zo maar 25 procent zuiniger uitkomen.
Voor een typische gezinsauto vind ik de afstemming van het onderstel nogal stug. Als de boel zou deinen, leidt dat gegarandeerd tot wagenziekte op de derde zitrij.
Conclusie: prima dat ook Seat nu een driedelige lijn met SUV-modellen heeft. Tarraco is een logische toevoeging. Op zich is het een prima auto, maar de grootste concurrentie komt uit eigen familie. Ik zie niet waarom deze Seat de voorkeur zou moeten krijgen boven, vooral, de Skoda.
