Barmhartigheid

“De geesten worden rijp gemaakt voor afbraak.”
“Bethesda betekent nota bene barmhartigheid.”
“Een Hoogevener wil Hoogeveen in het paspoort van zijn baby, zeker niet Emmen. Daar op het zand wil een echte Hoogevener, van het veen immers, nog niet dood worden gevonden.”
“Hoogeveen is gewoon de pineut.”

Zinnen uit het Volkskrant-artikel over de ontwikkelingen rond de vestigingen van ziekenhuisorganisatie Treant in Drenthe die laten zien hoezeer zulke ontwikkelingen met emoties gepaard gaan.

Andere zinnen in het artikel maken echter ondubbelzinnig duidelijk hoe noodzakelijk die ontwikkelingen zijn. “Soms is het veiliger een ziekenhuis voorbij te rijden”, lezen we bijvoorbeeld. En: “…de wetenschap dat in de kleine SEH’s vooral werd gewacht op patiënten die niet kwamen (gemiddeld nul tot drie per nacht), maken dat het zorglandschap in Drenthe grondig moet verbouwd.” “Met een zak geld kan ik geen SEH bemannen”, zegt SEH-arts Trea Sandjer terecht, in reactie op de vraag of het ziekenhuis niet nog eens de hand kan ophouden in Den Haag.

Niet alleen bij bewoners , maar ook bij bestuurders spelen emotie een rol

Niet alleen bij bewoners spelen emoties een rol, lezen we verderop in het artikel, ook bij bestuurders. “Bij zorgbestuurders boezemde de Autoriteit Consument & Markt (ACM) sinds de introductie van de marktwerking in 2006 grote angst in”, lezen we. We hebben het hier over dezelfde ACM die in de loop der jaren enkele tientallen ziekenhuisfusies heeft goedgekeurd. De kop boven het artikel, ‘Hoe Drenthe de markt de zorg uitjoeg’, is dan ook een tikje overdreven. Treant heeft gewoon gebruik gemaakt van de mogelijkheden die het stelsel altijd al bood. En een toekomstbestendige ziekenhuiszorg creëren in een krimpregio valt ook te interpreteren als een vorm van barmhartigheid.