Bejegening (2)
Bij VvAA kregen we eens de expliciete opdracht onze leden zo veel mogelijk ‘gelukkig te maken’. Sindsdien maken we er een grapje van als een van ons gebruik moet maken van de een of andere zorgprofessional. ‘Ik ben vandaag later’, staat er dan bijvoorbeeld in de appgroep, ‘want ik moet eerst even mijn fysiotherapeut gelukkig maken’.
Als wij onze leden gelukkig kunnen maken met zo veel mogelijk bezoeken, dan heb ik de laatste tijd goed mijn best gedaan. Ik schreef eerder al over het ‘wegtrekkertje’ dat mij eind oktober overviel en mijn bezoeken aan de huisarts en de prikpost. Daarna volgden nog twee medisch specialisten en een gespecialiseerde fysiotherapeut. Ik zorg dus voor behoorlijk wat ‘klandizie’ momenteel en daar kwam nog een reeks ongeplande bezoeken aan de tandarts bij.
Over de tandarts (ik lag de afgelopen tijd bij drie verschillende in de stoel) wil ik het even hebben. Ik heb nauwelijks ooit iets engs met ze meegemaakt, maar ben desalniettemin doodsbang van tandartsen. Tenminste, als ze ‘in functie’ zijn en ik dus als een schildpad op de rug in een stoel lig met mijn mond open, waardoor verbale communicatie onmogelijk wordt en ik – die het daarvan juist moet hebben – dus de controle kwijt ben. Gelukkig is ‘mijn’ tandarts een lieve kindertandarts, waardoor ik het doorgaans nét allemaal trek. Tot er dus ineens problemen ontstonden en ik ongepland richting de praktijk moest.
‘Ik heb de laatste tijd voor nogal wat ‘klandizie’ gezorgd voor onze leden’
‘Is het wel een lieve tandarts?’, vraag ik de telefoniste als ik vanwege aanhoudende pijn tóch maar bel voor een afspraak tussendoor. ‘Want ik ben heel bang.’ Dat ziet ze op haar scherm, zegt ze, en ja, het is een héél lieve. Eentje die ook met verstandelijk beperkten werkt en nu door een afzegging een plekje heeft. Dat lijkt me wel wat en zo lig ik een paar uur later in de stoel van iemand die me toevertrouwt dat ze zelf ook bang is voor de tandarts. Ze brengt het overtuigend en dat ze gedoseerd haar eigen kwetsbaarheid laat zien, helpt mij enorm. De combinatie van deskundigheid en ‘bejegening op maat’ maakt echt het verschil.
