Bekijk het maar

“Ik heb deze week gedacht: bekijk het allemaal maar”, zei bestuurder Rob van Dam van Careyn afgelopen juli in Trouw. Van Dam was getergd over de publicatie van de zwarte lijst door de Inspectie voor de Gezondheidszorg, waarop Careyn voorkwam, en nam geen blad voor de mond. Dat levert mooie kopij op, maar Van Dam had zichzelf de vraag kunnen stellen of het slim was om zich in die gemoedstoestand te laten interviewen. Hij wist dat de problemen bij Careyn nog lang niet achter de rug waren.

Toen vorige week donderdag bekend werd dat Careyn in de ‘zorgelijke categorie 1’ op die zwarte lijst blijft staan, voegde Van Dam de daad bij het woord en stapte daadwerkelijk op. Geheel volgens verwachting verscheen op Twitter direct weer een link naar dat interview in Trouw van een paar maanden geleden.

Pijnlijk, vooral op twee punten. Ten eerste vanwege deze opmerking: “Als er problemen in de samenleving zijn, zoeken we tegenwoordig een schuldige. En in dit geval, in de zorg, heeft de bestuurder het op voorhand gedaan.”

Dat we in een afrekencultuur leven, moet ik hem nageven. Maar aan de andere kant: de bestuurder is wel de eindverantwoordelijke. Van Dam wist waaraan hij begon toen hij ‘Ja’ zei tegen de klus.

En ten tweede pijnlijk vanwege het citaat “Als je kijkt hoeveel uren ik werk, dan denk ik dat mijn uurloon best karig is.” Het is de vraag of iemand die het maximale ontvangt (€ 229.000,-) om een organisatie van een faillissement te redden en daarvoor mensen moet ontslaan die waarschijnlijk nooit meer aan het werk komen het recht heeft om dit te zeggen. Met de kennis van nu, dat Careyn nog steeds op die zwarte lijst staat, komt het in ieder geval niet fijnzinnig over.

Delen