Belonen van goed gedrag

Interessant Amerikaans onderzoek naar communicatie als middel om therapietrouw te verbeteren. Artsen die met patiënten die bloeddrukmedicatie nodig hebben het gesprek aangaan over hun sociale omstandigheden (zoals werkloosheid en huisvesting) bereiken bij die patiënten een duidelijk hogere therapietrouw. De artsen bieden de patiënten geen uitweg uit hun situatie, dus daar zit het verschil niet in. Een mogelijke verklaring is dat de patiënten zich gehoord voelen en dat dit al voldoende is.

In de manier waarop Medisch Contact over het onderwerp bericht, staat in een nieuwe alinea één laatste zin die is opgetekend met een nonchalance die bijna doet vermoeden dat pas op het laatste moment is bedacht “O ja, dit hoort er ook nog bij”. Die zin luidt: ‘Overigens duurden de gesprekken gemiddeld 25 minuten’. Toch wel een relevant gegeven, gelet op het feit dat artsen zich vaak beklagen over het feit dat ze te weinig tijd hebben voor een goed gesprek met de patiënt.

Ook in een bericht van NTVG over therapietrouw zit het venijn in de staart. Dit artikel gaat over de vraag of een financiële beloning de therapietrouw kan vergroten bij patiënten die een depotpreparaat van een antipsychoticum krijgen voorgeschreven. Die laatste zin luidt: ‘Het zou wel een idee zijn de hulpverleners ook te belonen, want voor hen is deze aanpak weinig uitdagend’. Een ironieteken ontbreekt achter die zin.

Delen