Beter een gebroken been dan een depressie
Dankzij COVID-19 kampen naar schatting meer jongeren dan ooit met een depressie. Coen Vulders, vierdejaars geneeskunde, overkwam dat twee jaar eerder al. Hij voelde zich daarin toen tamelijk alleen staan. Na zijn depressie organiseerde hij symposia over het onderwerp en richtte hij Stichting Open Boek Nijmegen op. “Erkenning en herkenning helpen.”
Tekst: Wout de Bruijne | Beeld: De Beeldredaktie/Marcel Krijgsman
Volgens Coen Vulders (24) kun je beter een gebroken been hebben dan een depressie. De Nijmeegse Radboudstudent die psychiater wil worden, spreekt uit eigen ervaring. “Als je been gebroken is, weet iedereen direct wat er met je is; je hoeft weinig uit te leggen. Een depressie laat zich veel moeilijker verklaren en dat onbegrip vergroot het gevoel van eenzaamheid.”
Dat merkte Coen vier jaar geleden, toen hij zelf depressief werd. “Je hebt aanvankelijk het idee dat jij de enige bent die dat overkomt. Dat is natuurlijk niet zo, maar zo voelt het wel. Pas als je er met anderen over kunt praten, merk je echt dat je niet uniek bent. Die gewaarwording is nog geen oplossing voor je probleem, maar het kan je wel sterken.”
Coen kon er wel makkelijk over praten met familie en vrienden, maar informatie specifiek voor jongeren kon hij niet vinden, ook niet bij de instelling waar hij werd behandeld. Nadat het met hem, na een kleine twee jaar therapie, weer veel beter ging, besloot hij leeftijdgenoten in vergelijkbare situaties te helpen. “Het vangnet dat ik in mijn naaste kring heb, heeft niet iedereen. Te veel mensen worstelen alleen met hun problemen. Erkenning en herkenning droegen veel bij aan mijn herstel en dat gun ik anderen ook.”
‘Pas als je er met anderen over kunt praten, merk je echt dat je niet uniek bent’
Coen richtte met drie geestverwanten Stichting Open Boek Nijmegen op. “Ons doel is om psychische problemen onder jongeren beter bespreekbaar te maken. Juist voor hen is dat extra belangrijk, je bent op die leeftijd toch al onzeker over van alles.”
Open Boek Nijmegen startte vorig jaar officieel, met een symposium waarin twee jongeren met een depressie hun persoonlijke ervaringen deelden. Twee psychologen gaven antwoord op vragen van deelnemers. Coen: “Er kwamen vijftig bezoekers op af, veel meer dan ik had verwacht.”
Als stichting willen we jaarlijks een aantal symposia houden met psychologen en jonge ervaringsdeskundigen – studenten en oud-studenten – die willen vertellen over bijvoorbeeld burn-out, eenzaamheid, depressies, suïcidale gedachtes en eetproblemen. “Het is van belang dat bezoekers al hun vragen kunnen stellen, ook als die bijvoorbeeld over een meer psychiatrisch onderwerp gaan, zoals psychoses. We willen zoveel mogelijk psychische problemen bespreekbaar maken en een dialoog starten.”
Inmiddels is er al een tweede symposium geweest en wordt een derde georganiseerd. Door COVID-19 is op het moment van schrijven nog onduidelijk of het ‘live’ kan of online moet. “Het fijnste is natuurlijk altijd een live bijeenkomst”, vindt Coen, “maar ja het c-woord he…”
De oprichter van Open Boek Nijmegen is ondertussen ook als jongerenvertegenwoordiger betrokken bij de campagne Standforsomething van het Europees Parlement, waarmee jongeren meer inspraak moeten krijgen in de Europese politiek. “Jongeren zijn ook onderdeel van de samenleving”, zegt Coen, “maar er wordt weinig naar ónze mening geluisterd, terwijl wij nog het langst door moeten met de wetsvoorstellen van nu.” Hij klinkt gedreven. “Daarom kaarten we bij het parlement de zorgen en problemen van jongeren aan en verzamelen we hun ideeën over mogelijke oplossingen.”
Uit recent onderzoek van het campagneproject onder Europese jongeren (istandfor.eu/research) is gebleken dat die zich grote zorgen maken over het klimaat. Op de tweede plek staat hun mentale gezondheid. Coen: “Jongeren willen meer preventie. Ik ben betrokken bij de instantie die van het parlement de opdracht kreeg om het een en ander te onderzoeken op dat gebied. Ik mocht een workshop geven op het Europese Jongerencongres in Straatsburg en heb daar ook veel Europarlementariërs kunnen spreken.”
‘Ons doel is om psychische problemen onder jongeren beter bespreekbaar te maken’
Bij de workshop bleek volgens Coen dat jongeren behoefte hebben aan lessen op de middelbare school over mentale problemen. “Hoe herken je die bij jezelf en bij anderen, wat kun je doen om de kans daarop zo klein mogelijk te maken? Maar ook: hoe kun je jezelf en anderen helpen? Jongeren willen dat degenen die met hen werken – zoals docenten, jeugdwerkers, politieagenten – ook die lessen volgen. Die boodschap brengen wij over aan Europarlementariërs, zodat zij daarvoor wetsvoorstellen kunnen indienen en budget kunnen vrijmaken.”
Momenteel is Open Boek Nijmegen druk bezig om filmpjes te maken met persoonlijke ervaringen van de leden van de stichting en van de verhalen van andere jongeren. “Die video’s kunnen beter”, vindt Coen. “We hebben de financiële middelen en juiste apparatuur niet om ze professioneler te maken.” Lachend: “Dus mochten er lezers zijn die van hun film- of geluidsapparatuur af willen, heel graag. Op onze beurt stellen wij onze educatieve video’s gratis ter beschikking aan universiteiten en studenten en aan iedereen die met onze doelgroep te maken heeft. Het interesseert ons niet of ons naamlabeltje eraan komt te hangen, als er maar iets gebeurt. Hoe meer mensen onze doelen delen, hoe beter.”
Info over Open Boek Nijmegen: linktr.ee/openboeknijmegen.