Bewolkte horizon

Volgens Tweede Kamerlid Renske Leijten (SP) bewijst de kritiek van de Algemene Rekenkamer op de zorginhoudelijke afspraken uit de bestuurlijke hoofdlijnenakkoorden curatieve zorg de noodzaak van de komst van het Nationaal Zorgfonds. Met die akkoorden zijn wel de kosten onder controle gehouden, maar inhoudelijk is nauwelijks wat verbeterd, luidde die kritiek. Er is ‘schijnbaar’ centrale regie nodig om tot dit soort afspraken te komen, stelt Leijten op www.zorgvisie.nl.

Inderdaad moet meer gebeuren en de Rekenkamer geeft ook aan wat: de meetbare financiële doelen moeten worden gekoppeld aan de zorginhoudelijke afspraken. Hierbij moet goed worden gevolgd of die afspraken worden nageleefd. De vraag is alleen: gaat het Nationaal Zorgfonds die sturing bieden?

Het bouwstenenrapport werpt wat dit betreft meer vragen op dan dat het antwoorden geeft. Vooral omdat het benadrukt dat het een ‘werk in ontwikkeling’ is. Veel moet nog worden ingevuld. Niet alleen inhoudelijk maar ook in de financiële onderbouwing, waarin woorden als ‘raming’ en ‘stelpost’ voorkomen.

Bovendien lezen we in de tekst dat de initiatiefnemers onderkennen dat het afbouwen van de taak en functie van de zorgverzekeraars – wat het hoofddoel van het Nationaal Zorgfonds lijkt te zijn – tijd kost. ‘Dit kan volgens ons in vier jaar’, lezen we. Een verontrustend lange tijd.

Vergelijk het maar met wat er gebeurt bij een fusie tussen zorgaanbieders: de eerste jaren na de fusie zijn die vooral intern gericht om hun eigen zaakjes op orde te brengen en dus veel minder gefocust op (het verbeteren van) de patiëntenzorg.

Als dit ook gebeurt met de komst van het Nationaal Zorgfonds, en als dit zoals de initiatiefnemers aangeven inderdaad vier jaar gaat kosten, dan bestaat dus het risico dat van het werken aan zorginhoudelijke verbetering nog eens vier jaar niets terechtkomt. Dat is geen constructief vooruitzicht.