Voor mij fietst een man die een beetje scheef hangt, zijn schouder helt over naar links. Als ik hem inhaal en zijn gelaat zie, concludeer ik dat hij verstandelijk beperkt is. Er bungelt een fietstasje aan de zijkant van zijn bagagedrager met een grote deuk erin.
Die tas zet mij aan het denken. Even zie ik de deuk als symbool van de beperking. Onzin natuurlijk. Wel heb ik gelezen over de link tussen de damestas en het karakter. De vrouw met een schoudertas is een ongeorganiseerd type, dat graag grabbelt. De vrouw met een klein vierkant tasje kan de hele wereld aan. De vrouw met de rugzak is avontuurlijk en de vrouw met een aktetas diplomatiek.
Toon mij uw tas en ik weet wie u bent
In zekere zin geldt deze indeling ook voor mannen. Toon mij uw tas en ik weet wie u bent. Ik ben een schoudertastype. Op wie ik jaloers kan zijn? Op het type man dat ’s ochtends met een bosje sleutels het ziekenhuis in wandelt. Klaar voor zijn dagtaak en alles aan boord.
Henriëtte Helmus (pseudoniem) is medisch specialist en deelt maandelijks een overpeinzing met de lezers
Magazine
Nieuwsbrief
