Black box op de OK
Nooit gedacht dat er nog eens iets zinnigs zou komen van de PVV, maar deze week was dat dan toch het geval: cameratoezicht op operatiekamers. Camera’s die controleren of medisch personeel zich wel aan de afgesproken protocollen rond hygiëne en veiligheid houdt.
Nu denkt u als rechtgeaard zorgprofessional misschien dat ik door de hitte mijn verstand verloren ben, want zorgprofessionals doen hun werk gewoon goed en zitten niet te wachten op Big Brother. Uiteraard ben ik dat met u eens. Ik zie de camera’s dan ook niet als controlemiddel achteraf, maar als middel om van de eigen fouten te leren. Niet om de schuldige aan te wijzen, maar om gezamenlijk het probleem aan te pakken. Zoiets als homevideotraining wat in de jeugdzorg wel gebeurt.
Ik hoop dat er videocamera’s komen op operatiekamers. En dat deze bijvoorbeeld ook structureel worden ingezet om tijdens een intervisiemoment samen te kijken naar wat er nou eigenlijk op de ok gebeurt. Dus ook als er niets is misgegaan, maar gewoon om te kijken hoe het beter kan. Tel het aantal deurbewegingen maar eens en vraagt u zich gezamenlijk af hoeveel er daarvan werkelijk nodig waren.
Mijn echtgenoot lag onlangs op de operatietafel voor een redelijk onbenullig probleem. Een one visit verhaal. ’s Morgens de chirurg zien, ’s middags op de tafel en ’s avonds weer naar huis. Toen hij op de tafel lag (bij bewustzijn), bleek de chirurg nogal geïrriteerd over het feit dat het voltallige ok-team tijdens de operatie moest wisselen vanwege de ingeplande koffiepauze. “En dat tijdens een operatie van twintig minuten”, riep de chirurg boos. “Dat kan over tien minuten ook wel.” Vervolgens vroeg hij mijn echtgenoot, van wie hij net had gehoord dat die in het verbeteren van werkprocessen zit, hoe hij een en ander zou aanpakken als consultant.
Nog geen half uur na ontslag uit het ziekenhuis kon ik met mijn echtgenoot weer terug, aangezien hij ten gevolge van een flinke inwendige bloeding (maar dat werd pas maanden later duidelijk) het bewustzijn verloor tijdens de autorit naar huis. Kan altijd voorkomen zo’n complicatie, maar mijn echtgenoot vertelde me later toch dat hij zich afvroeg of deze bloeding ook had plaats gevonden als de chirurg niet uiterst geïrriteerd was geweest tijdens de operatie. U kunt het zich vast wel voorstellen, net even iets harder aan iets trekken dan strikt noodzakelijk of de focus net even niet op de goede plaats. Niks menselijks is de dokters vreemd, dus ik zou niet weten waarom we wel een black box in een cockpit zouden hebben, maar geen camera in de operatiekamer.
5 reacties
Het valt mij op dat uw geschreven stukjes vaak uw antipathie en mening voor de PVV of Geert Wilders weergeven, of dat wenselijk is voor een hoofdredacteur valt te betwijfelen. Ik ben zeer voor vrije meningsuiting maar niet voor het in een bepaalde (politieke)richting schrijven, dat is m.i. stemmingmakerij.
Martha
18 juni 2013 / 16:55“Toen hij op de tafel lag (bij bewustzijn), bleek de chirurg nogal geïrriteerd over het feit dat het voltallige ok-team tijdens de operatie moest wisselen vanwege de ingeplande koffiepauze. “En dat tijdens een operatie van twintig minuten”, riep de chirurg boos. “Dat kan over tien minuten ook wel.”
Dit zou de IGZ toch aan het denken moeten zetten. En natuurlijk de betrokken verpleegkundigen en de leiding van die afdeling en het bestuur van het ziekenhuis en natuurlijk de verzekeraar.
Tijdens de operatie wisselen van team?
Semmelweiss is in Nederland onbekend. De man schreef en sprak duits. Dat zal het zijn.
Ziekenhuizen nemen 25 miljard euro van het Zvw budget Cure voor hun rekening. Wisselen van team tijdens operaties van 20minuten om koffie te drinken maakt de zorg zeker niet goedkoper, niet hygienische en zeker niet doelmatiger.
Waar is het gezonde verstand gebleven?
Is er verband tussen politieke kleur en gezond verstand?
ANH Jansen
18 juni 2013 / 19:12Veel effectiever dan “cameratoezicht” is ervoor te zorgen dat alle professionals op de OK als team gaan werken en snijdend specialist de leiding neemt in een professionele ‘Briefing’ aan het begin van de dag: “Wat gaan we doen vandaag, hebben we alle materialen en kennen we de risico’s en bijzonderheden? Wanneer plannen we de pauzes?” Vervolgens aan het einde van de dag een ‘Debriefing’: “Wat ging er goed vandaag? Waar zijn we tegenaan gelopen en wat kan er de volgende keer beter?” Is 100x effectiever.
Hans Harbers
18 juni 2013 / 22:50Uiteraard eens met Hans Harbers. Camera-opnamen zouden een aanvulling/hulpmiddel moeten zijn op de door hem geschetste minimale vereisten (teamwork/briefing/debriefing en eventuele andere tools). Ik doelde in mijn epistel dan ook niet op een of/of scenario, maar een en/en scenario. Ervan uitgaande dat de basis al ‘geleefd’ wordt.
Martha. U schrijft dat het u opvalt dat ik in mijn redactionelen vaak antipathie voor de PVV laat zien en mij daarom naar uw inzicht schuldig maak aan stemmingmakerij. Ik heb behoefte daarop te reageren.
1) Ik heb geen antipathie voor de PVV. Mijn opvatting over het belangrijkste issue van de partij, is echter tegengesteld aan die van meneer Wilders. Dat lijkt me geen probleem gezien de vrijheid van meningsuiting in dit land.
2) Het valt u op dat ik vaak blijk geef van deze vermeende antipathie. Wellicht verwart u mijn redactionelen met die van iemand anders, bij mijn weten is dit de eerste keer dat ik de PVV noem in mijn blogs/commentaren/redactionelen. En ik doe dat omdat de partij onlangs met een mijns inziens goede suggestie kwam voor de sector waarin onze doelgroep werkzaam is.
3) Het staat (hoofd)redacteuren vrij hun mening te verwoorden in twee genre’s van de journalistiek: het commentaar en de column. In andere genre’s mogen ze dat niet (dat hebben ze met elkaar afgesproken) en daar houd ik me altijd aan.
4) Stemmingmakerij? Ik vind het een groot woord, maar als ik probeer objectief te kijken, kan ik uw gedachtengang op dit punt wel volgen. Zelf noem ik het meer een prikkelende eerste zin, die aanzet tot verder lezen (de core business binnen mijn vakgebied), maar ik kan wel begrijpen dat anderen het vanuit hun perspectief als stemmingmakerij kunnen ervaren. Dat is beslist niet mijn bedoeling, want ik voel geen enkele behoefte onze doelgroep een bepaalde politieke kant op te duwen. Ik ben een journalist en geen politicus. In die zin vind ik het wel bijzonder dat u juist in relatie tot meneer Wilders en zijn partij spreekt over stemmingmakerij van mijn kant. Maar gelukkig leven we in een democratie en mag u dat hardop zeggen en ook opschrijven in een reactie op onze website. U bent erg voor de vrijheid van meningsuiting, schrijft u. Daarover zijn wij (en meneer Wilders) het dan dus roerend eens.
Vriendelijke groet, Marjan Enzlin
Webredactie
20 juni 2013 / 08:19