Bloemen voor Mona

Ineens merk ik hoe ouderwets ik blijkbaar ben. Ik verwacht van mijn kinderen dat ze hun eigen vuile was in de wasmand gooien en hun eigen kamer opruimen. Ik vind het normaal als ze de tafel dekken voor het eten of als ze na de maaltijd helpen deze af te ruimen. En toen we nog geen afwasmachine hadden, vond ik het ook normaal dat ze de afwas deden als het zo uitkwam. Wat dit betreft is het heel handig om twee kinderen te hebben, want ze vonden allebei afwassen leuker dan afdrogen. Zo leerden ze meteen onderhandelen: “Gisteren mocht jij, dus vandaag ben ik aan de beurt.”

En nu ligt dus de gemeente Gouda onder vuur, die in het kader van de kabinetsplannen voor versobering van de thuiszorg de taken van kinderen in het gezin heeft omschreven in haar Protocol hulp bij het huishouden. De bijdragen die de gemeente van het kind in het gezin verwacht staan op pagina 10. Naar aanleiding van de hetze die over dit ‘verplicht afwassen door 5-jarigen” ontstond op Twitter, ben ik ernstig bij mijzelf te rade gegaan. Hebben mijn vrouw en ik ons schuldig gemaakt aan kindermishandeling? Ik ben tot de conclusie gekomen dat dit niet het geval is. We hebben onze kinderen opgevoed tot mensen die zelfstandig kunnen functioneren, net zoals onze ouders dat met ons gedaan hebben.

Wij verplichten gezinnen helemaal niet om hun kinderen te laten meehelpen in het huishouden, reageerde het gemeentebestuur in een persbericht, het is slechts een richtlijn. Dit weerhield Tweede Kamerleden Fleur Agema (PVV) en Renske Leijten (SP) er niet van om gebeten te reageren op het protocol. Mona Keijzer (CDA) was nuchterder: “Logisch dat gekeken wordt hoe inwonende kinderen kunnen meehelpen in het huishouden.” Ik overwoog even haar een bos bloemen te laten bezorgen.