Boete, berisping of berusting

Vanuit mijn positie als zorgaanbieder in de eerste lijn heb ik vaak geschreven over vermeende misstanden bij de zorginkoop. Ik schreef over de afwezigheid van transparantie bij de berekening van de tarieven en behandelindex en over het verschil in zeggenschap. Over het eerst moeten invullen van een vragenlijst vooraleer ik weet wat de consequenties voor mij zijn.

Ook meldde ik dat de informatie aan onze klanten over wat onder de verzekering viel vaak slecht was. Ik benoemde collectiviteiten die helemaal niet voordeliger waren en polissen die schimmig bleken. En dat er door de veelheid ervan onduidelijkheid heerst over de inkoop van prestaties en de beloningen daarvoor. Verschil in zorg bieden mogen we echter niet!

En recentelijk maakte ik mee dat bepaalde zorgaanbieders naar voren werden geschoven onder het mom van kwaliteit terwijl anderen al betrokken waren. Wanneer is iets nu reden voor een boete of een berisping en wie deelt die dan uit?

Wanneer is iets nu reden voor een boete of een berisping en wie deelt die dan uit?

Ik zag dat de NZa een boete had gegeven van 150.000 euro voor misleidende informatie over een polisaanbod, het aanbieden van korting en het stimuleren tot overstappen naar een andere verzekering. Het ging hierbij trouwens niet om een verzekeraar maar om een zorginstelling.

Wat mogen zorgaanbieders niet en zorgverzekeraars wel of andersom? Is misleiding over een polisaanbod een reden tot boete bij beide partijen? En wie mag er wel of geen cadeaus aanbieden voor korting? Ik hoop niet dat er met twee maten gemeten wordt. Misstanden dienen inderdaad aangepakt te worden. En signalen serieus bevonden ongeacht de positie.

Het schrijven over zaken waar ik tegenaanloop lijkt soms een herhaling van zetten. Wanneer er iets niet klopt hoop je op ondersteuning van een instantie, ministerie of bepaalde personen. Helpt iets alleen wanneer je op een serieuzere manier je recht probeert te halen en wie heeft hier dan de gelden voor? En had dat geld dan eigenlijk niet beter aan zorg besteed kunnen worden? Vaak lijkt het helaas ook nog dat de ene partij beter beschermd wordt dan de andere.

Het is wrang dat een scheidend voorzitter van een verzekeraar zichzelf afgeschilderd ziet als boeman maar ik zie mezelf soms als bedelaar voor correcte beloning van mijn werk. Dat zorgverzekeraars een bepaalde taak hebben in de zorginkoop die niet altijd enthousiast ontvangen wordt begrijp ik.  Dat ze echter te veel zeggenschap hebben gekregen begrijp ik niet. Zolang we daarin berusten kunnen we het elkaar heel moeilijk maken. Het wordt tijd dat we de ander zien als bondgenoot voor goede en betaalbare zorg.  Daar zou de patiënt pas echt baat bij hebben.

Delen