Buitenlandselectie
Eens per maand plaats ik hier een selectie van links naar opmerkelijke nieuwe artikelen, afkomstig uit Engelstalige kwaliteitsmedia, over onderwerpen die te maken hebben met ziekte, gezondheid en gezondheidszorg. Dit zijn vooral ‘verhalende’ teksten, meestal van wat langere adem, en meer geschikt voor in de lees- of leunstoel dan voor achter het bureau.
The Loss of Philip Seymour Hoffman and the Devastation of Addiction
Alleen al de foto’s van Anton Corbijn maken dit artikel uit Vogue een must. Het is bijna vier jaar geleden dat Philip Seymour Hoffman overleed, pas 46 jaar oud. In een zelfgeschreven persoonlijk relaas kijkt regisseur en producer Mimi O’Donnell nu terug op de vijftien jaren die zij samen was met de steracteur-in-kwaliteitsfilms en vader van hun drie kinderen. Het is een verhaal van echte liefde en van professioneel succes en privé-geluk. Maar met ook één rode draad van noodlottige tragiek. Meteen in het begin van de relatie vertelde Hoffman eerlijk over zijn verslaving aan alcohol en (vooral) heroïne. Jarenlang bleef hij hierna clean. Maar, maar schrijft O’Donnell, ‘at the time I didn’t fully understand that addiction is always lurking just below the surface, looking for a moment of weakness to come roaring back to life’. En dat is wat gebeurde.
The Poetry of Systems
De 53-jarige Engelse vrouw die centraal staat in dit lange profiel van Partners in Health, een soort van minder bekend zusje van Médecins Sans Frontières, is een dochter van Roald Dahl. Ook andere hoofdpersonen zijn bekende wereldburgers: Ophelia Dahls vroegere liefde en latere Harvard-hoogleraar Paul Farmer; en de Zuid-Koreaans-Amerikaanse arts Jim Yong Kim, nu directeur van de Wereldbank. Samen stonden ze in 1987 aan de wieg van Partners in Health.
Ophelia Dahl zelf was jarenlang president and executive director van PIH. En waar dit artikel uit The New Yorker vooral over gaat, is de hoge, soms ook té hoge, ambitie van deze non-profit organisatie die wil voorzien in ‘a preferential option for the poor’. PIH doet dit laatste op locaties in onder meer Haïti, Peru en Rusland. En in Afrikaanse landen als Rwanda, Sierra Leone en Liberia, die zwaar zijn getroffen door oorlog en epidemie (ebola). Anders dan het financieel veel sterkere MSF, wil PIH geen noodhulp geven maar blijvende ‘systeemverandering’ realiseren. En arme landen zo op weg helpen naar die absolute hoofdprijs van alle maatschappelijke vooruitgang: een functionerend zorgstelsel. Makkelijk gaat dit allemaal niet.
Lured by blood money: on volunteering for clinical trials
Nu steeds meer geneesmiddelen uit patent raken, is wereldwijd een race aan de gang om op de markt te komen met generieke varianten. Speciaal India is een land waar veel bio-equivalentie onderzoek gebeurt. En in een land met zó veel armoede, werkt dit als een magneet op mensen voor wie de financiële vergoeding voor deelname als proefpersoon een niet-weerstaanbare verleiding is. Dit achtergrondartikel uit het dagblad The Hindu, met casuïstiek en met mooie foto’s geïllustreerd, laat zien hoe mensen in het bestek van een beperkt aantal jaren aan tot wel dertig clinical trials deelnemen. Met potentieel ernstige (en soms zelfs fatale) gevolgen voor niet alleen hun eigen gezondheid, maar ook voor de kwaliteit van de onderzoekgegevens. (En o ja: één rupee is € 0,013.)
How My iPhone Helped Save My Mental Health
We kunnen het dagelijks tot vervelens lezen en horen: iPhones, en al die andere apparaten met een beeldscherm, zijn eigenlijk helemaal niet goed voor ons. Als dat gestaar, gebruik, ge-Facebook en ge-app, de hele dag door en overal, is gewoon heel erg ongezond – figuurlijk, maar ook letterlijk. Dat kan allemaal wel wezen, vindt de schrijfster van dit artikel voor The Cut, een Amerikaanse site die zich afficheert als ‘the premier destination for women with stylish minds’. Maar één ding wordt hierbij over het hoofd gezien: hoe juist voor mensen, zoals zij zelf, met angsten en depressie, de smartphone een unieke reddingsboei is. Die juist op momenten van grootste wanhoop en eenzaamheid kan zorgen voor troost en voor hulp, en voor contact met lotgenoten en anderen die misschien kunnen helpen.
Frozen Alive
Je stapt in je Jeep, op weg naar een warme skihut in de bergen waar je vrienden op je wachten. Het is al avond, en buiten is het niet alleen donker maar ook 27 graden onder nul. Dan slip je van de weg af, eenzaam in het donker, en ziet geen andere keus dan het laatste stuk dan maar te ski te gaan. Eerst lijkt dit te lukken, via een afsteker door het bos, maar al snel raak je verdwaald, val je, verlies je je handschoenen en muts, totdat je niet meer opstaat. Door een wonder wordt je dan gevonden, maar helaas intussen al dood – maar wacht eens: is dat tóch niet nog een hartslag, hoe haperend en zwak ook? Zodat je uiteindelijk n een ziekenhuisbed wakker wordt, als extreem geval van hypothermie, met eeuwige dank aan een medisch team dat exact wist wat ze moesten doen.
Letterlijk en figuurlijk ijzingwekkend om te lezen, dit verhaal uit Outside, ‘America’s preeminent actieve and adventure lifestyle magazine’. Ook te beluisteren als podcast, van 30 minuten. En zonder dat de schrijver, tevens ik-persoon, ook maar één fysiologisch detail onbelicht laat.
