Buitenlandselectie – Kersteditie

Eens per maand plaats ik hier een selectie van links naar zo’n vijf opmerkelijke nieuwe artikelen, afkomstig uit Engelstalige kwaliteitsmedia, over onderwerpen die te maken hebben met ziekte, gezondheid en gezondheidszorg. Dit zijn vooral ‘verhalende’ teksten, meestal van wat langere adem, en meer geschikt voor in de lees- of leunstoel dan voor achter het bureau. 

The widowhood effect
Christina Frangou is journalist, en werd op haar 36ste weduwe. Voor het Canadese dagblad The Globe and Mail doet zij indringend en openhartig haar persoonlijk relaas, niet alleen van het overlijden van haar man maar ook van hoe het haarzelf hierna verder verging. Een in meer dan één opzicht medisch gekleurd verhaal, niet alleen in de beschrijving van de ziektegeschiedenis van haar man en door het feit dat die zelf chirurg was. Maar ook door de aandacht die de schrijfster vraagt voor de manier waarop haar weduwschap, speciaal ook doordat haar dit al zo jong overkwam, haar eigen fysieke gezondheid direct en systematisch ondermijnt, en dit waarschijnlijk ook zal blíjven doen.

‘I just want to know how my sons died’
Een kwart eeuw na de oorlogen in het voormalige Joegoslavië gaat het zoeken naar de 40.000 doden en vermisten onverminderd verder. Dit artikel in Mosaic – the science of life, het online magazine van de Wellcome Trust, laat ons niet alleen kennis maken met de organisaties en personen, vooral fysisch antropologen, die dit zware werk op zich nemen, en met de nabestaanden voor wie zij dit doen. Maar beschrijft ook, en vooral Bosnische Serviërs zijn hieraan schuldig, hoe methodisch indertijd is te werk gegaan bij het niet-traceerbaar maken van de vele moorden. Dit gebeurde onder meer door delen van afzonderlijke dode lichamen te verspreiden over verschillende begraaflocaties. En veel plaatselijke bewoners die hierover belangrijke informatie zouden kunnen geven, houden ook nu nog steeds hun mond stijf dicht.

The Power of Will
Het is een terugkerend genre in vooral de Amerikaanse media: een – vaak terminale – aandoening waarvoor geen behandeling bestaat, én een of meer betrokkenen die zich hier niet bij neer willen leggen en op zoek gaan naar tóch een uitweg. Zelf als patiënt of als betrokken naaste(n), en vaak ook in samenwerking met al even gemotiveerde artsen en onderzoekers. In verkeerde media kan dit soort verhalen snel ontsporen in weinig overtuigende sensatie-geschiedenissen van wonderbaarlijke genezing. Maar The Boston Globe is een van Amerika’s kwaliteitskranten. En op dit diepgravende, meer dan 12.000 woorden tellende verslag van de speurtocht naar een remedie tegen een weinig voorkomende vorm van kinderkanker, lijkt journalistiek niets aan te merken. U kunt de complete tekst dit verhaal, dat is opgesplitst in vijf afzonderlijke hoofdstukken, als u dit wilt ook beluisteren.

My christmas shift showed me the human connection behind medicine
Ik vond dit in de ‘Blood, sweat and tears’-rubriek van het Engelse dagblad The Guardian, waarin zorgprofessionals zelfgeschreven verslag doen van ‘moments in their career that have been joyous, life-changing, difficult or just plain awful’. In dit geval een verslag van de allereerste nachtdienstweek van een (anonieme) jonge dokter, vanaf 9 uur ’s avonds op eerste kerstdag. Een mooi sprookje met voor de patiënten goede afloop blijkt het niet. Maar het blijkt ook een ervaring die de auteur niet had willen missen, en die haar of hem zowel professioneel als persoonlijk een aantal kostbare dingen heeft geleerd.

Three minutes with Hans Rosling will change your mind about the world
Zijn door innovatieve graphics en visuals ondersteunde lezingen en TED Talks maken wereldwijd indruk, door één provocerende kernboodschap. Dé belangrijkste determinant en aanjager van gezondheid, vindt de Zweedse arts en epidemioloog Hans Rosling, is simpelweg: welvaart. Een voor een beter begrip van hoe die welvaart verder kan worden vergroot en geografisch verbreid, is een allereerste voorwaarde: onbevangen onder ogen willen zien hoe vér diezelfde welvaart intussen al is voortgeschreden. Dit laatste ook in delen van de ‘Derde Wereld’ die in ogen van veel inwoners van het rijke Westen nog steeds in diepe armoede zouden leven. Een boodschap die op veel mensen ongeloofwaardig over zal komen: iedereen weet toch zeker hoe slécht het juist met onze wereld gaat! Maar precies deze blindheid voor feiten, en voor soms de meest elementaire cijfers, is en blijft het centrale doelwit van een gedreven communicatiecampagne waaraan de intussen 68-jarige Rosling onvermoeibaar al zijn energie blijft wijden.

Delen