Burgerkracht

In een volgepakt theater Gigant in Apeldoorn verzorgde Jim Diers (hoogleraar sociaal werk, Washington University) een lezing. Hij droeg nog nét niet zijn hele boek Neighbor power voor, maar het scheelde weinig. Neigbor power beschrijft hoe burgers actief kunnen bijdragen aan hun eigen welzijn. Diers vertelde bijvoorbeeld over de wijk Burlington in de Canadese stad Ontario. Onder de noemer van ‘Love my hood’ stelt de gemeente daar financiële middelen beschikbaar voor inwoners die iets voor de lokale samenleving willen betekenen. “Dan begrijpt een gemeente wat zijn functie is”, zei Diers. Ook de Engelse gemeente Lewisham kwam voorbij, waar inwoners een ‘time bank’ in het leven hebben geroepen: ik geef jou een uur computerles en in ruil daarvoor ga jij een uur mijn tuin verzorgen.

Waarom Apeldoorn hem had ingevlogen is duidelijk. Nu de Rijksoverheid een aantal taken op het gebied van zorg en welzijn heeft verlegd naar de gemeenten, worden gemeenten snel actiever in het benutten van burgerkracht. Natuurlijk zit hier een financiële component aan, de taakverschuiving ging immers gepaard met een forse bezuiniging.

Zorgen dat een inclusieve samenleving ontstaat. Dat kunnen mensen alleen zelf

Maar wat ook meespeelt is het besef dat burgers tot meer in staat zijn als ze eigenaarschap krijgen dan wanneer ze zich afhankelijk maken van aanbieders van zorg en welzijn om alles voor ze te laten oplossen. Die kúnnen namelijk niet alles oplossen. Eenzaamheid bijvoorbeeld. Of bewerkstelligen dat iemand vrienden maakt. Met andere woorden: zorgen dat een inclusieve samenleving ontstaat. Dat kunnen mensen alleen zelf.

Net als heel veel andere gemeenten in ons land werkt Apeldoorn er hard aan om dit te laten gebeuren. Apeldoorn doet dit op basis van het gedachtegoed ABCD (www.wijzijnabcd.nl), dat uitgaat van een wijkaanpak waarbij inwoners zelf actief bouwen aan de leefbaarheid van de gemeenschappen waarvan ze deel uitmaken. We waren een beetje vergeten hoe goed ze dat kunnen.