Camperen met kinderen

Bijna elk jong gezin droomt er weleens van: een camperreis met de kinderen. Tekstschrijver Rian Lanenga en reisjournalist Gijs Hardeman weten inmiddels dat een (tijdelijk) zigeunerbestaan onvergetelijke reiservaringen oplevert, maar niet áltijd rozengeur en maneschijn is.

Tekst: Rian Lanenga

Ons camperbusje is af. De isolatie en kastjes zitten erin, de rood-wit geblokte gordijntjes komen onder de naaimachine vandaan en elk vakje is gevuld. Klaar voor de eerste camperreis met ons verse gezin: Gijs, Rian en baby Raf van vijf maanden. Iedereen verklaart ons voor gek, maar dat deert ons niet. Van Raf weten we dat hij erg relaxt is en goed slaapt in de auto, dus vol goede moed beginnen we aan ons Frans-Spaanse surfavontuur van drie weken. Onze camper is klein, maar alles is ingedeeld op een handige, vaste plek. We hebben stroom, een koelkastje, twee gaspitjes, een paar surfboards op het dak en achterin ligt gereedschap voor het geval we onderweg nog iets willen aanpassen aan ons mobiele huisje.

Raf heeft een eigen speelplekje achter in de auto en bij mooi weer aan de Baskische kust ligt hij lekker buiten. Gijs is meester in het bouwen van speelhoekjes. Het enige wat hij nodig heeft, zijn een doek en een paar spanbanden waaraan hij wat speelgoed hangt. Ik laat het graag aan hem over. Ook het ombouwen van de auto (van zit naar slaap) en het avontuurlijke koken komt op Gijs z’n conto. Vanwege borstvoeding komt de zorg voor onze baby vooral op mij neer; Gijs zorgt voor het camperleven. De feminist in mij protesteert, maar ik zie ook dat het niet anders kan. En als ik mij eenmaal aan deze taakverdeling overgeef, blijkt de reis eigenlijk heel ontspannen te verlopen. Raf ontpopt zich als een vrolijke strandbaby en ik groei in de rol van stoere campermoeder.

Klik op de afbeelding om meer foto’s te zien

Een jaar later gaan we daarom lachend weer op reis. Vier weken hebben we er ditmaal voor uitgetrokken. Maar we zijn niet voorbereid op het feit dat Raf de kunst van het luisteren nog niet verstaat, terwijl hij wel al kan lopen. Overal loopt hij heen, het liefst direct naar de vloedlijn van een kolkende zee. We zijn dan ook de hele dag bezig met corrigeren, hem bij gevaarlijke randen wegtrekken of de afweging maken hem eens te laten voelen welk risico hij loopt.

Vertwijfeling

Samen surfen is er, net als vorig jaar, helaas niet bij. Op het strand zitten en ontspannen evenmin, want voor we het weten is Raf alweer weggelopen. Als hij ’s avonds slaapt, kijken we elkaar regelmatig vertwijfeld aan. Dit zou toch leuk zijn? Na anderhalve week vechten we elkaar bijna de camper uit. Teleurgesteld besluiten we terug te gaan naar Nederland. Misschien moeten we de camper maar verkopen.

Raf luistert stukken beter dan het jaar ervoor. Sterker nog, hij blijkt nu oud genoeg om het avontuur te zien, om ‘leeuwensporen’ te zoeken en om samen met Gijs vuurtjes te bouwen voor het eten. Hij geniet van onze ‘rijdende camping’, vooral van het slapen op het dak. We hebben op deze auto twee tenten, Raf ligt bij mij en Gijs slaapt alleen. Ja, de romantiek is wat ver te zoeken, maar de zin in campertochten is wel volledig terug.

Wanneer Raf drie jaar is, komt ons tweede zoontje Finne ter wereld. We zijn het natuurlijk aan onze stand verplicht om te blijven reizen. Onze camper is helaas te klein voor ons vieren en bovendien lonkt een nieuwe verre bestemming: Marokko. We huren een grote camper in het land zelf en vliegen naar Marrakech voor een rondreis langs bergen, oases en zee. De grote ruimte van de camper, met voor ons allemaal een eigen plekje, is ideaal. Finne een speelplek op het lage bed. Raf een slaapplek boven, helemaal stoer. Gijs een werkplek aan tafel. En ik? Ach, ik heb niet zo veel nodig.

Voor gevorderden

Met twee kinderen reizen is wel even wat anders dan met één, ontdekken we. Ik heb mijn handen vol aan Finne, en Raf wil eropuit. Daardoor splitsen we vaak op. Gijs doet veel met Raf en ik ben met Finne. Niet supergezellig én we willen ook samen nog weleens iets doen. We zoeken daarom regelmatig gezelschap op
en laten ons een beetje helpen door mensen die het leuk vinden om even met de kinderen te spelen. Ja, met de camper door Marokko is geweldig, maar met twee kinderen is het óók ‘camperen voor gevorderden’. Gelukkig worden we dat steeds meer.

Bestemming bereikt

As we speak reizen we met z’n vieren in een ‘tented 4WD’ door Mozambique en hebben al twee maanden Zimbabwe, Zambia en Zuid-Afrika achter de rug. We kennen inmiddels onze ritmes, onze krachten en onze beperkingen. Het mooie van reizen in een camper is je eigen plek in een steeds veranderende omgeving. Met kinderen is de eigen keuken ideaal. We koken wat we gewend zijn, eten wanneer het ons uitkomt, en de kinderen kunnen slapen wanneer het nodig is. In veel Zuid-Europese landen mag je nog wildkamperen, dus je staat op de meest bijzondere plekken. Ja, het is best hard werken en ook niet elke dag feest, maar de ervaringen die we met elkaar delen zijn onvergetelijk. Rondreizen in een camper is een bestemming op zich. En ons eigen kleine campertje? Daar kunnen we nog geen afscheid van nemen. Dat gebruiken we voor kortere kampeertrips dichter bij huis.