Charlotte Hofstee (1971-2018)
Op 19 april overleed op 47-jarige leeftijd huisarts en huisartsopleider Charlotte Hofstee. Zij was lange tijd arts en patiënt tegelijk en blogde daar veel over. “Met haar messcherpe observaties en analyses wilde ze lezers aan het denken zetten.”
Tekst: Wout de Bruine
Hoewel Charlotte Hofstee wist dat ze ziek was, begon zij in 2015 aan de opleiding voor psychiater. Zoals zij zelf schreef op een van haar blogs: ‘Ik was huisarts. In 2008 kreeg ik de diagnose eierstokkanker. Ik dacht daar snel aan dood te zullen gaan, maar de tumor hield zich niet aan de prognoses. Met de behandelingen bleef hij zo lang weg dat ik de opleiding voor psychiater aandurfde.’
Gynaecoloog-oncoloog Jurgen Piek, voormalig studiemaatje van Hofstee bij geneeskunde in Amsterdam, noemt die stap tekenend voor haar. “Zij ervoer dat te veel specialisten vooral aandacht hadden voor de lichamelijke aspecten van een ziekte en te weinig keken naar de emoties en psyche van hun patiënten. Charlotte vond altijd al dat in haar werk het ‘geestelijke’ minstens zo belangrijk was als het ‘lichamelijke’. Doortastend als zij was, begon zij mede daarom aan de opleiding psychiatrie.”
Piek zag tijdens de studie in de jaren negentig in Amsterdam hoe zijn studiegenoot een sterke persoonlijke groei doormaakte. “Zij ontwikkelde zich tot iemand die bijzonder goed kon reflecteren op wie zij zelf was en hoe zij in het leven stond.”
Zij vond in haar werk het ‘geestelijke’ minstens zo belangrijk als het ‘lichamelijke
Na haar studie werd Hofstee huisarts in Amsterdam-Noord en huisartsenopleider aan het AMC. Toen zij tien jaar geleden ziek werd en een levensverwachting van circa vijf jaar te horen kreeg, ging zij zich onvermoeibaar inzetten voor de wetenschappelijke commissie van de Dutch Gynaecological Oncology Audit (DGOA) en voor Stichting Olijf, het netwerk voor vrouwen met gynaecologische kanker. Zij zat in de werkgroep kwaliteit van de stichting en blogde en schreef voor hun gelijknamige blad Olijf. De rode draad in haar teksten was het schrijven vanuit haar rol als arts en patiënt tegelijk. Daarmee wilde ze haar medepatiënten een hart onder de riem steken. Met haar messcherpe observaties en analyses wilde ze lezers ook aan het denken zetten.”
Na de eerste behandeling van haar ziekte blogde Charlotte Hofstee in 2009: ‘Ik ben kortgeleden behandeld aan kanker. Het is gelukt de behandeling psychisch goed te doorstaan. Maar toch, hoe bewust ik het me daarvoor ook was, de boodschap dat het leven onvoorspelbaar, oncontroleerbaar en kwetsbaar is, komt goed aan als je zelf ziek wordt. En dat maakt me regelmatig angstig en verdrietig.’
Helaas kwam de ziekte tot tweemaal toe terug, waarna ze in april overleed.