Ervaringsdeskundige

Diergeneeskundestudent werkte deze zomer in een teststraat

Mariska Bavelaar studeerde gezondheidswetenschappen en sinds kort doet zij diergeneeskunde. Afgelopen zomer testte zij duizenden mensen op corona. In maart had zij het virus zelf en ze heeft er nu nog steeds last van. “Ik ruik en proef bijna niks meer.”

Tekst: Wout de Bruijne Beeld: De Beeldredaktie/Eelkje Colmjon   

Mariska Bavelaar - coronatester en ervaringsdeskundige

‘Oh, was dit alles?’ dacht Mariska Bavelaar (27) nadat ze zelf een coronatest had ondergaan. De Leidse die sinds kort in Antwerpen diergeneeskunde studeert, testte afgelopen zomer mensen in een teststraat en velen van hen waren bang dat het onderzoekje pijn kon doen of ongemak zou geven. “Het monsteren duurde vijf seconden en was voorbij voor ik het wist, het voelde hooguit als een kriebeltje.” 

Mariska testte negatief. Ze liet zich testen omdat ze in maart wél corona heeft gehad en nu, een half jaar later, haar reuk en smaak nog steeds niet terug zijn. “Ik ruik vrijwel niets meer en ik proef alleen nog sterke smaken zoals zout en zuur. Ik wilde op advies van de huisarts laten checken of dat niet was gekomen omdat ik opnieuw besmet was.”

Mariska had haar besmetting opgelopen in maart tijdens een weekje wintersport met twee vriendinnen. “Het was in de beginperiode van de uitbraak in Nederland; we maakten er nog grapjes over en stortten ons volop in de après-ski. In de bus terug op weg naar huis kreeg ik helse keelpijn, ik wist niet waar ik het zoeken moest.” 

Twee van de drie vriendinnen werden steeds zieker, de derde had er minder last van. Eén van hen is research assistant in het Antoni van Leeuwenhoek en werd voor haar werk getest. Mariska: “In de dagen voorafgaand aan de uitslag moest zij gewoon doorwerken. Kun je nagaan hoe er toen nog over corona werd gedacht.” De vriendin testte positief en voor de andere twee was zonder bezoek aan de huisarts meteen duidelijk dat zij dan ook besmet moesten zijn. “We hadden een week lang bij elkaar op de kamer geslapen en dronken soms water uit dezelfde fles.” Mariska was twee weken doodziek en kon van benauwdheid nauwelijks op haar benen staan. “In totaal heb ik anderhalve maand lang verhoging gehad.”

Hete zomer 

Toen ze hersteld was en een vacature zag van GGD Hollands Midden voor bemonsteraars in Leiderdorp, meldde Mariska zich direct aan. “Ze hadden voorkeur voor mensen met een professioneel medische achtergrond. Ik heb gezondheidswetenschappen gestudeerd en werkte daarna vier jaar als clinical research associate. Ik was daar net mee gestopt, omdat ik in Antwerpen diergeneeskunde ben gaan studeren. Die wens had ik als kind al en wilde ik nu echt gaan vervullen. In afwachting daarvan had ik wel tijd om voor de GGD te werken en mijn steentje bij te dragen.” En zo stond ze tijdens de heetste dagen van de afgelopen zomer dagenlang in een teststraat. “Bij een buitentemperatuur van 35° met een isolatiepak en mondkapje was dat wel een uitdaging”, lacht ze.  

‘In afwachting tot mijn nieuwe studie had ik wel tijd om voor de GGD te werken en mijn steentje bij te dragen’

Na het testen zat Mariska ’s avonds ook nog geregeld aan de corona-informatielijn bij GGD Hollands Midden in Leiden. “Ik had dan weleens mensen aan de telefoon die ik ’s morgens had getest. In de teststraat heb je niet veel tijd om met de mensen te praten, maar aan de telefoon had ik soms wel wat langere gesprekken. Als iemand zich grote zorgen maakt en mij daarover vertelt, ga ik dat niet afkappen. Als ik iemand kan helpen door even een luisterend oor te bieden, dan doe ik dat.” 

Mariska kreeg ook bezoekers die haar, op z’n zachtst gezegd, verbaasden. “Een vrouw met serieuze klachten liet zich testen. Ze gaf aan dat ze haast had, want ze ging over vier uur vliegen. Iemand anders was op een verjaardag en haar grieperige schoonvader had haar en alle andere gasten een hand gegeven. Tja, niet zo slim allemaal en dat liet ik ze dan ook weten.” 

Mariska Bavelaar - coronatester en ervaringsdeskundige

Soms twijfels 

De Leidse gezondheidswetenschapper die sinds september in Antwerpen woont, snapt ondanks haar ergernissen wel dat mensen steeds meer moeite krijgen met de regels rond corona. “We willen zo graag ons normale leven terug.” Mariska heeft soms zelf ook haar twijfels. “Je vraagt je weleens af of er niet te veel gewicht aan dit virus wordt toegekend. De absolute cijfers zijn niet veel anders dan de jaarlijkse cijfers van ‘gewone’ griep. En ook daarbij zijn het, oneerbiedig gezegd, vooral de ouderen en kwetsbaren die eraan overlijden. Is deze ziekte dan wel zo veel erger dat alles zo rigoureus op slot moet? De wereld moet economisch blijven draaien en de negatieve impact van de regels is enorm.”

‘Ik weet uit ervaring dat je als jongere erg ziek kunt worden’

“Aan de andere kant”, haast Mariska zich te zeggen, “lagen de ic’s vol, werden mensen langdurig ernstig ziek en stierven er wereldwijd miljoenen mensen. En ik weet uit eigen ervaring dat je ook als jongere erg ziek kunt worden. Ik ben mijn reuk en smaak kwijt en hoe langer dat duurt, hoe meer ik me er zorgen over maak. Ik ga daar niet aan dood, maar het is echt wel heel jammer voor een liefhebber als ik om geen chocola meer te proeven.” 

Delen