Dag Ivan Wolffers
De (huis)artsen wier columns we nu allemaal wekelijks lezen, zijn stuk voor stuk schatplichtig aan de eind vorige week overleden Ivan Wolffers. De columns die hij in de jaren zeventig schreef voor de Volkskrant laten zich nog steeds met plezier lezen. Bovendien zetten ze de toon voor het nu – terecht – steeds populairder wordende thuisarts.nl. Ze lieten mensen kritisch kijken naar hun eigen lichaam en naar de medische stand.
Collega-artsen waren daar niet per se blij mee. Het citaat dat de Volkskrant over zijn reactie daarop aanhaalde, is messcherp: “Ze beschuldigden me ervan dat ik door het geven van al die geheime informatie over medicijnen de vertrouwensrelatie tussen arts en patiënt ondermijnde. Ze bedoelden daarmee waarschijnlijk dat zichtbaar werd dat ze niet alles wisten en dat sommige van hun patiënten daarom minder vertrouwen in ze hadden. Heel goed leek me dat.” Vooral dat laatste zinnetje is raak. Het wijst de weg van trust me I’m a doctor naar shared decision making. Een lange weg, maar wel een waardevolle.
‘Wolffers wees de weg van trust me I’m a doctor naar shared decision making’
In laatste zinnetjes is Wolffers trouwens tot het einde heel goed gebleven. Een paar dagen voor zijn dood vroeg iemand op Twitter, die het laatste nieuws over hem blijkbaar maar half had gevolgd, of hij was overleden. Hij antwoordde prompt: ‘Bijna’. Zulke klasse is zeldzaam.
2 reacties
Hij zal gemist worden. Gecondoleerd voor Familie en vrienden.
A.Jozephina Oude Mon
10 oktober 2022 / 18:10Dank voor dit mooie eerbetoon Frank.
Ja, die laatste zinnetjes … Kippenvel bij het lezen van de laatste tweet van Ivan Wolffers. Een literair én muzikaal levensteken. Het einde van zijn meesterstuk aangekondigd in twee zinnen. Zonder punt.
“De hondsuren zijn voorbij, Miles laat van zich horen met zijn huilend instrument. Nog drie neus nachten”
#RIP
Angèle van de Ven
12 oktober 2022 / 06:40