Dagboek

Toen ik journalistiek studeerde – en dat was dus nadat ik al jaren als verpleegkundige had gewerkt – was ik op het digitale front al heel modern. Ik had de beschikking over een computer met daarop het
programma Word Perfect 5.1, destijds top of the bill. Ik heb het over het pre-internet tijdperk. Mijn collega-studenten tikten hun stukkies nog op de elektrische typemachine. Een mobiele telefoon hadden we niet. Niet dat ik ook maar iets begreep van de techniek, want mijn snapvermogen met betrekking tot technische snufjes is tot op de dag van vandaag minimaal. Niettemin ben ik volledig voorzien en maak ik de hele dag gebruik van alle mogelijkheden, waaronder mijn smartphone die oneindig veel meer kan dan die eerste computer. Ik maak er zo veel gebruik van dat ik van mijn dochters (15 en 19) weleens het verwijt krijg dat ik vergroeid ben met het ding. En dan is de situatie ernstig.

Men was ziedend omdat hij zo pijnlijk blootlegde hoe de communicatie eraan toeging

Vandaag bleek mijn smartphone overleden. Dikke paniek natuurlijk, want wat moet een journalist (en moeder met een dochter op wereldreis) beginnen zónder voortdurende connectie met internet? Allereerst ‘waarschuwde’ ik mijn netwerken via social media en mail. Daarna ging ik op zoek naar de reservetelefoon en toen die aan de lader hing, kroop ik achter mijn laptop. Langzaam maakte de paniek plaats voor de overzichtelijke rust die hoort bij een smartphone-loos bestaan. Mijn oog viel op een stapel exemplaren van het boek Anatomie van het gevoel. Dagboek van een co-assistent. Ik pakte er één en begon (opnieuw) te lezen.

De boeken werden mij geschonken door de auteur ervan (Ignace Schretlen) die het dagboek zo’n 35 jaar geleden schreef, het onder pseudoniem publiceerde en daarmee de hele gezondheidszorg op zijn kop zette. Een groot deel van de medische stand was ziedend omdat Schretlen zo pijnlijk blootlegde hoe de communicatie eraan toeging tussen medici en geneeskundestudenten en tussen medici en patiënten. Hoewel er inmiddels veel is veranderd, blijft het boek onverminderd actueel en een must voor iedere (para)medisch student. Ik heb nog zes gesigneerde exemplaren over. Wie wat wil leren over intermenselijke communicatie, kan zich melden via verloting@artsenauto.nl o.v.v. ‘Dagboek’.

 

 

Delen