Dataverdwijntruc

Een beetje een eigenaardig bericht over de ziekenhuizen die de kwaliteitsregistraties boycotten, want het zwaait inhoudelijk diverse kanten op. Het begint ermee dat de ziekenhuizen zich naar eigen zeggen zorgen maken over de privacy van hun patiënten en twijfelen aan de beveiliging van hun gegevens. Als je dat leest, denk je toch vooral: doe daar dan wat aan, zoek samen naar een constructieve oplossing in plaats van te kiezen voor een boycot.

Vervolgens stellen de ziekenhuizen dat het ze dwars zit dat ze de zeggenschap over hun eigen gegevens kwijtraken als ze die eenmaal hebben afgegeven. De datastroom ‘verdwijnt’, zo lezen we. Een vreemde woordkeus. Als ik een bestand naar iemand stuur staat het gewoon nog op mijn harde schijf. Als het echt ‘verdwijnt’ heb je inderdaad redenen om te twijfelen aan de beveiliging van je gegevens.

Ten derde stellen de ziekenhuizen dat na het aanleveren van de data een analyse plaatsvindt en dat ze vervolgens die data weer moeten terugkopen. Maar dat is toch logisch, want data analyseren en verrijken is werk en werk moet worden betaald. Bovendien is het waardevol werk, want je kunt pas iets zeggen over je kwaliteit als je die vergelijkt met anderen. Alleen moet werk niet dubbel worden verricht, zoals IKNL en DICA wel lijken te doen. Het is interessant met welk antwoord minister Bruno Bruins voor VWS komt op de brief die Zorgverzekeraars Nederland hierover stuurde. Maar de kans dat hij zal zeggen dat boycotten weinig constructief is en dat de partijen dus moeten proberen er gezamenlijk uit te komen, lijkt me vrij groot.

Tijd voor een korte vakantie, voor u ook hoop ik. Fijne feestdagen gewenst. Mijn eerstvolgende blog staat hier op dinsdag 2 januari.

Delen