De enige oplossing?

Op zich is het te verantwoorden dat op diefstal van geneesmiddelen uit het ziekenhuis ontslag op staande voet volgt van de medewerkers die dit op hun geweten hebben. Diefstal mag niet, zo simpel is het. Dus is het op het oog begrijpelijk dat het HagaZiekenhuis enkele verpleegkundigen heeft ontslagen voor dit feit.

Maar is het zo simpel? Ergens steekt het, en niet alleen omdat enkele andere verpleegkundigen zelf ontslag hebben genomen, omdat zij zich niet konden vinden in de manier waarop het ziekenhuis met deze zaak is omgegaan. Er is een ander aspect aan deze zaak dat aandacht verdient en dat is de aard van het vergrijp. De verpleegkundigen die zijn ontslagen, stalen benzodiazepinen: oxazepam en temazepam. Ze deden dit niet in grote hoeveelheden, het zou in totaal gaan om honderden euro’s vermeldt het bericht.

‘Met het ontslag zijn de verpleegkundigen niet geholpen. En het ziekenhuis ook niet’

Beide middelen zijn verslavend, dus het is zeker niet zonder gevaar om ze zonder doktersadvies te gebruiken. Maar wat ze doen, is stress en angst verminderen. En dat had – in plaats van ontslag op staande voet – ook een aanleiding kunnen zijn om met deze medewerkers in gesprek te gaan. “Waarom ervaren jullie stress en angst? Heeft dit te maken met het werk, met de werkdruk die jullie ervaren? En zo ja, kunnen we jullie dan – naast een disciplinaire maatregel die toch wel nodig is – helpen om een uitweg te vinden uit deze situatie?”

Met het ontslag zijn die verpleegkundigen niet geholpen. En het ziekenhuis ook niet. Het creëert onrust en zorgde ervoor dat nog enkele verpleegkundigen verdwenen. Verpleegkundigen zijn schaars. En tijdelijk personeel moeten inhuren is kostbaar. Was ontslag op staande voet dus echt de enige oplossing?