De rol van de bestuurder

Bestuurders in de zorg (en in het universitair onderwijs) moeten geboren samenwerkers en netwerkers zijn, betoogt Yvonne van Rooy, voorzitter van NVZ vereniging van ziekenhuizen, in de nieuwe editie van Leren van. Dit tijdschrift, een uitgave van Pensioenfonds Zorg & Welzijn, heeft steeds een gasthoofdredacteur en in dit geval was dat Louise Fresco, bestuurder van Wageningen UR. Zij onderschrijft de stelling van Van Rooy, maar benadrukt ook hoe moeilijk het is voor bestuurders om hieraan invulling te geven. Zij hebben immers te maken met mensen met verschillende opvattingen, en bovendien mensen die op korte termijn ongelijksoortige doelen nastreven. Wie kijkt naar hoe bestuurders en medisch specialisten zich tot elkaar verhouden, begrijpt wat zij bedoelt. Wie kijkt naar hoe bestuurders en zorgverzekeraars zich tot elkaar verhouden ook. Toch voegt Fresco eraan toe dat de partijen wel dezelfde langetermijnbelangen hebben. Ook een terechte constatering lijkt mij. Tenminste, dat hoop ik toch. Ze zeggen immers allemaal: ‘We doen het voor de patiënt’.

Van Rooy en Fresco besteden ook aandacht aan het feit dat de zorg (en het onderwijs) onder het vergrootglas ligt van de maatschappij. Ieder incident leidt tot een hype en de roep om meer regels. “We moeten dus als bestuurders het gesprek aan met de samenleving om uit te leggen dat alles een kwestie van keuzes is, dat aan iedere keuze kosten vastzitten en dat incidenten nooit uit te sluiten zijn”, stelt Fresco.

Daarin heeft ze beslist gelijk. We zien het in de praktijk echter nog niet zo veel gebeuren. Tijd voor keukentafelgesprekken, beste bestuurders?

Delen