De saaiste opstand ooit

Het begon flitsend. Na het kritische rapport van de algemene rekenkamer eind januari over benchmark met ROM reageerden Zorgverzekeraars Nederland en GGZ Nederland snel dat het allemaal wel meeviel. Het is nog niet perfect, maar we gaan doorontwikkelen. (Een merkwaardig woord trouwens.)

Wij begonnen een petitie, die in snel tempo steun kreeg van duizenden professionals en patiënten. Er kwamen kamervragen en een enkel tegengeluid. De beantwoording van de kamervragen liet wat langer op zich wachten, maar 23 maart liet de minister weten dat er wel toestemming gevraagd moet worden. Dat GGZNL toen haar leden adviseerde de levering van data aan de stichting Benchmark te staken sloeg in als een bom.

Daarna volgde een oorverdovende stilte, die alleen verbroken werd als ik weer eens een vruchteloze poging deed om de voorstanders van benchmark met ROM te verleiden tot een gesprek. In andere situaties zouden wij allang het gevoel hebben dat wij als Stop Benchmark groep een factor zijn, die totaal er niet toe doet. Roependen in de woestijn, achterhoedevechters. Maar het rare is, dat de feitelijke situatie op dit moment is dat het leveren van de data aan de SBG goeddeels stil ligt. Ik begrijp dat een derde nog levert, wat ik overigens als verschijnsel weer niet begrijp. Misschien kun je je voor wat er tot nu toe is gebeurd nog beroepen op onwetendheid, maar als je nu nog levert zonder toestemming, dan ben je zondermeer strafbaar.

Wij staan met 2-0 voor. Wanneer komt er nu een tegenaanval?

Ik snap ook niet dat instellingen er niet meer werk van maken hun patiënten in te lichten en de data terug te vorderen. Eigenlijk snap ik helemaal niks van de opstelling van de grote organisaties. Je zou denken dat zij nu aan zet zijn. Wij staan met 2-0 voor. Wanneer komt er nu een tegenaanval? De open brief, die we schreven is ook al weer vijf weken oud. En sinds van Rijn gezegd heeft dat er wel data geleverd moeten worden is de druk toch alleen maar toegenomen? Ik maak er 3-0 van. Maar wát een saaie wedstrijd!

Maar eens geïnformeerd hoe lang het antwoord op de open brief nog op zich laat wachten. ‘Nog enkele weken en we hopen dat u daar begrip voor hebt.’

Och, ergens begrip voor hebben kost niks, dus dat wil ik wel, maar begrijpen doe ik het niet. Ambtelijke molens malen langzaam, maar zo langzaam?? Ook als het land onderstroomt?

Of is het stilte voor de storm? Wordt er een meesterlijke list verzonnen, waarbij we straks worden overrompeld?

Intussen onderzoeken wij of we de rechter niet moeten vragen wat die ervan denkt, dat de SBG al die gegevens heeft zonder dat aan de wettige grondslag van toestemming was voldaan. Maar goed. Ook dat soort dingen duurt allemaal eindeloos en is ook alleen van de insiders opwindend. Kortom: Van het front geen nieuws.

Delen