De verzekeraar als aanbieder
Grappig om te zien hoe ver uiteen de eerste reacties op Skipr liggen op het nieuwsbericht over de zorgparagraaf in het verkiezingsprogramma van de VVD. Ze gaan alle drie over dezelfde ene zin uit het totale verkiezingsprogramma, namelijk “Experimenten waarbij verzekeraars zelf ook zorg kunnen aanbieden (verticale integratie), wanneer dit de toegankelijkheid, kwaliteit en betaalbaarheid van zorg verbetert.”
Voor de een is dit zo ongeveer het einde van de beschaving zoals we die heden ten dage kennen, terwijl de ander het juist ziet als “een zeer goede ontwikkeling en al lang gewenst door iedereen met hart voor de zorg.” Op beide valt natuurlijk heel wat af te dingen. Dat het de onafhankelijkheid van de arts of de privacy van de patiënt zou aantasten, hangt helemaal af van de vorm waarin het zou worden gegoten. Aan de andere kant is ook weer beslist niet waar dat iedereen met hart voor de zorg al lang op deze mogelijkheid zit te wachten.
‘Continuïteit van huisartsenzorg komt de komende jaren verder onder druk te staan’
Wat natuurlijk wel waar is, is dat de zorgverzekeraars een verantwoordelijkheid hebben op het gebied van de continuïteit van zorg. We weten dat die continuïteit bijvoorbeeld in de huisartsenzorg onder druk staat, en de komende jaren verder onder druk komt te staan omdat een aantal huisartsen tegen zijn pensioen aan zit en praktijkovername een probleem is. We weten ook dat werkverbanden bestaan waarin zorgprofessionals zich volledig richten op hun taakinhoud, en waarbij alle ondersteunende activiteiten centraal worden geregeld. Kijk naar centra voor tandheelkunde waar dit al redelijk gangbaar is, maar kijk ook naar soortgelijke ontwikkelingen die zich nu in huisartsenland afspelen. Is denkbaar dat een zorgverzekeraar de rol van die centrale regelaar speelt? Het is een gevoelig maar ook interessant discussieonderwerp.
