De vooroordelen voorbij

Young professionals uit allerlei geledingen steken onder de noemer De Jonge Zorgverbeteraars de koppen bij elkaar voor betere zorg. Twee leden lichten het initiatief toe. “We kunnen niet zonder elkaar.”

Tekst: Andrea Linschoten | Beeld : Privé

De Jonge Zorgverbeteraars (JZV) is een initiatief om verschillende partijen in de zorg met elkaar te laten praten, in plaats van over elkaar. De deelnemende partijen zijn een mix van zorg, overheid, patiëntenorganisaties, verzekeraars, farma en zorgconsultancy. Vragen als ‘Hoe kunnen wij als Jonge Zorgverbeteraars bijdragen aan de zorg in ons land?’ staan centraal en aan de hand van gemeenschappelijke thema’s gaan de deelnemers met elkaar in gesprek.

Emma Slot (29) uit Amsterdam, arts en promovendus neurochirurgie in het UMCU, neemt deel als voorzitter van Medical Business, een non-profit organisatie die jonge zorgprofessionals kennis biedt over de bestuurlijke, organisatorische en financiële aspecten van zorg. “Van patiëntenorganisaties tot zorgverzekeraars, van micro tot macro, zitten we om de tafel. De vooroordelen die er over de verschillende partijen bestaan, gaan we daarbij niet uit de weg, maar we gaan vooral in op hoe wij samen kunnen werken aan een nóg betere gezondheidszorg.”

De Jonge Zorgverbeteraars, vorig jaar gestart, willen twee keer per jaar bij elkaar komen. Slot: “Een van de thema’s is kosteneffectiviteit. De kosten van zorg worden steeds hoger, maar we willen wel kwaliteit. Ook kansongelijkheid, zowel financieel als op het informatievlak, krijgt de aandacht. Een derde onderwerp is digitale zorg. Die was al belangrijk, maar door de pandemie is dat nog versterkt. Door met elkaar in gesprek te gaan over deze thema’s, krijgen we inzichten in elkaars perspectief. Die informatie nemen we weer mee naar onze achterban.” Ze vervolgt: “Persoonlijk vind ik het belangrijk dat ik binnen dit platform aan tafel zit met jonge vertegenwoordigers van patiëntenorganisaties. En bijvoorbeeld met jonge ambtenaren van VWS. Dat zijn de mensen die plannen maken met enorme invloed op hoe ik mijn werk moet doen.” 

Vorig jaar was het contact tussen de zorgverbeteraars nog online. Slot: “Ik hoop dat de bijeenkomsten dit jaar fysiek kunnen zijn. Ik kijk ernaar uit om dan ook op sociaal vlak meer met elkaar in gesprek te gaan. Daar haal ik energie uit.”

Koen de Boer (34) uit Utrecht, werkt als accountmanager Oncology bij Pfizer. De Boer studeerde kort geneeskunde en rondde daarna een studie klinische psychologie af. Namens Young Pfizer zit hij aan tafel bij De Jonge Zorgverbeteraars. “Er is geen traineeship voor de Zorg BV Nederland. Er is niet één werkgever waar je goed zicht krijgt op alle verschillende belangen in de zorg. Ooit wil ik weer terug naar de ggz, om daar een positieve bijdrage te leveren. Daarom wil ik nu zoveel mogelijk leren over de perspectieven van al de verschillende partijen.” 

De Boer komt uit een artsenfamilie. Krijgt hij commentaar van zijn omgeving, nu hij voor de farmaceutische industrie werkt? “Er worden zeker wel eens kritische vragen gesteld. Toevallig hebben allebei mijn ouders ook in de industrie gewerkt, waardoor ik altijd heb gedacht dat het stereotype idee daarbij niet juist is. Nieuwsgierigheid daarnaar was deels de motivatie bij een farmaceut te gaan werken. Ook sluit ik niet uit dat ik in de toekomst voor een zorgverzekeraar of voor VWS ga werken.”

Vooroordelen bestaan er nog genoeg. De eerste bijeenkomst vorig jaar, gaf ook De Boer direct nieuwe inzichten. “Ik realiseerde me dat ik aannames had over patiënten, maar ik heb nu een ander perspectief. Niet iedere patiënt voelt zich hulpeloos. Sommigen willen ook aan tafel zitten en meebeslissen over het verloop van de behandeling. Hiernaast vond ik het indrukwekkend om te horen hoeveel er op je af komt als je chronisch of langdurig ziek bent. Het is belangrijk om verschillende partijen bij elkaar te hebben. De zorg verbeteren kunnen we niet vanaf onze eigen eilandjes, we hebben elkaar nodig. Het mooie daarbij is, dat alle partijen gelijkwaardig zijn.”

‘De zorg verbeteren kunnen we niet vanaf onze eigen eilandjes’

De Boer snijdt nog een ander punt aan: “Het is ook prettig dat je bij De Jonge Zorgverbeteraars kunt ontdekken wat je van bepaalde onderwerpen vindt, los van de mening van je opleider of manager. We kunnen open alles delen in een veilige omgeving. Door met elkaar in gesprek te gaan, krijg je meer begrip voor elkaars perspectieven. Neem de zorgverzekeraars. Door de gesprekken met JZV zie ik hoe ze de balans zoeken tussen kwaliteit van zorg en grip houden op de kosten. Het gaat toch om maatschappelijk geld, daar moet consciëntieus mee omgegaan worden. Normaal zie je maar een klein onderdeel van een partij. Wanneer krijg je nou de kans om met elkaar in gesprek te gaan?” 

De Boer stelt dat werken in de zorg prachtig is, maar niet makkelijk. “Er zijn zoveel partijen bij betrokken, met verschillende belangen. Samenwerken is dan niet altijd eenvoudig. Als je elkaar kent, pak je toch makkelijker de telefoon, het is laagdrempeliger. Maar ook als je geen onderdeel bent van een samenwerkingsinitiatief, als je vragen hebt over een partij, stel ze. Het levert altijd iets op.”