Déjà vu

Zorginstituut Nederland zet hoog in: in de persoonlijke gezondheidsomgeving waarover we volgend jaar allemaal moeten kunnen beschikken, moet al drie jaar later informatie over de uitkomsten van behandelingen van 52 aandoeningen worden opgenomen, samen goed voor 50 procent van de ziektelast in ons land.

Een volkomen terechte ambitie – patiënten horen de mogelijkheid te hebben om de beste behandeling en de beste zorgaanbieder te kiezen – maar wel een forse. We weten immers dat de meeste zorgaanbieders dat PGO nog helemaal niet kennen en dat een aantal van hen het ook niet ziet zitten om hiervoor medische informatie aan hun patiënten ter beschikking te stellen.

Nu al bekendmaken dat het de bedoeling is om aan dat PGO ook nog eens kwaliteitsinformatie over behandelingen en zorgaanbieders te koppelen, is dus een beetje de kat op het spek binden. We weten immers allemaal nog maar al te goed wat er gebeurde aan de start van ons huidige zorgstelsel, toen de zorgverzekeraars de opdracht kregen om zorg in te kopen op basis van prijs én kwaliteit. De zorgaanbieders lieten zich wat die kwaliteit betreft niet in de kaarten kijken, met de bekende gevolgen.

Een paar van de reacties onder het nieuwsbericht – ‘Laat me niet lachen’, ‘De zweep over een dood paard leggen’ – onderstrepen dat we ook nu niet per se hoeven te rekenen op medewerking van het zorgveld.