Deuk in het vertrouwen

Eind december vorig jaar publiceerde Medisch Contact over de gebrekkige registratie van borstimplantaten in ons land. Gelet op de enorme commotie die is ontstaan over de problemen rond de borstimplantaten van de Franse producent PIP is het opmerkelijk hoe weinig aandacht dit aspect tot nu toe in de discussie heeft gekregen.

Een aantal zorgaanbieders heeft inmiddels laten weten de plaatsing van nieuwe prothesen voor eigen rekening te willen nemen. Bij hen was die registratie dus op orde. Maar hoeveel vrouwen weten welk merk implantaat bij hen is ingebracht? En hoeveel van hun handelaars weten het? Daarbij zijn gezien de gebrekkige registratie in ieder geval vraagtekens te plaatsen. Leden van de Nederlandse Vereniging voor Plastische Chirurgie zijn sinds 1995 gehouden aan registratie bij deze vereniging. Maar veel vrouwen hebben de ingreep ondergaan in een zelfstandig behandelcentrum . En lang niet alle behandelaars daar zijn lid van de NVPC, of waren dat toen de gewraakte PIP-implantaten vanaf maart 2001 op de markt kwamen. Een aantal van hen is of was zelfs geen plastisch chirurg. Moeten de vrouwen die door hen zijn geholpen nu toch maar hun implantaten laten vervangen, hoewel dit misschien helemaal niet nodig is? Of moeten ze maar vertrouwen dat het goed zit, met alle gezondheidsrisico’s van dien?

Dit is een duivels dilemma voor mensen die nietsvermoedend gebruikmaken van de Nederlandse gezondheidszorg, in de volle overtuiging dat die haar zaakjes op het gebied van kwaliteit en de controle daarop in de hand heeft. En de vragen die het oproept, strekken verder dan de discussie over deze implantaten alleen. Als die zekerheid er voor borstimplantaten niet is, hoe kunnen de gebruikers van die gezondheidszorg er dan van overtuigd zijn dat dit op andere fronten wel zo is?

Delen