Digitale pandemie
Computers zijn kwetsbaar. Het is geen toeval dat we biologische taal gebruiken bij de bescherming van computers. Virussen en andere infecties zijn in de digitale wereld net zo ontwrichtend als in de rest van de maatschappij.
Sinds de coronacrisis hebben we in Nederland 17 miljoen virologen. Die kennis kunnen we inzetten om onze computers te beschermen. Want er zijn veel overeenkomsten tussen mensenvirussen en computervirussen.
Toen COVID-19 kwam, waren we slecht voorbereid. Virologen (de paar die ervoor hadden gestudeerd) hadden al tientallen jaren gewaarschuwd voor een pandemie. Vooraf leek de catastrofe overdreven en abstract. Maar alles wat we achteraf konden doen, was te laat en te weinig. Dat is bij computers precies zo. Ik sta in mijn omgeving bekend als computeralarmist, degene die altijd zeurt over back-ups en phishing mails. Totdat iemand zijn dierbare foto’s verliest. Achteraf helpt een virusscanner niet meer.
‘Wat computers kunnen leren van COVID-19’
De pandemie maakt duidelijk hoe moeilijk het is om hygiëne vol te houden als je daarvoor extra dingen moet doen. Handen wassen vergeet je makkelijk. Alleen bij spatschermen gaat veiligheid vanzelf. Je hoeft er niet bij na te denken. De beperking zit al ingebakken in de inrichting. Als u zelf geen afstand kunt houden, bedenkt iemand een beperking waardoor het toch veilig wordt.
Zo zijn er ook computerbeheerders die usb-poorten afplakken en potentieel gevaarlijke opties uitschakelen. Sommige computerfabrikanten maken computers die superveilig zijn, maar waarmee je de gebaande paden niet kunt verlaten. Hun laptops met het Chrome OS-besturingssysteem zijn een aanrader voor wie alleen wil mailen, tekstverwerken en surfen.
Er is altijd een spanning tussen bewegingsruimte en veiligheid. Ik los dat op met twee laptops. Eén veilige voor mijn werk, waarop ik alleen schrijf. En één waarmee ik roekeloos experimenteer. Zolang die twee geen contact hebben, gaat het goed en leef ik in twee gescheiden computerwerelden. Dat kan met COVID-19 helaas niet.
