Diplomatie in de spreekkamer

Net terug uit Parijs wacht ons over precies twee weken een vakantie naar Griekenland. Je durft het haast niet op papier te zetten. Dus om scheve ogen te voorkomen voeg ik hier haastig aan toe dat het weekend in de Franse hoofdstad gelegitimeerd wordt door een bijzondere familiegebeurtenis en dat de trip naar de Peloponnesos al een jaar geleden op de rol stond maar tot driemaal toe noodgedwongen is uitgesteld.

Helaas dreigt nu voor de vierde keer uitstel, want vrouwlief kampt met klachten van haar linker knie. Sinds een maand zet het gewricht regelmatig op, aan de binnenkant verschijnt er dan een opbolling en de trap aflopen gaat lastig. Met zo’n knie autorijden is bepaald geen pretje, tenzij je over een automaat beschikt en dus niet steeds een pedaal hoeft in te drukken om te koppelen. Insmeren met Voltaren en een paar fysiotherapiebehandelingen hebben weinig of niets geholpen. Moet je met zo’n weerbarstige knie aan een vakantie beginnen waarbij heel wat gereden en gelopen moet worden?

Wat nu? Met moeite kon een afspraak bij de huisarts worden gemaakt en nu ik deze woorden schrijf is vrouwlief in het gezondheidscentrum. Ze vreesde voor een lange wachttijd en zal wellicht op dit moment nog in de wachtkamer zitten. Ik adviseerde om een bridgeboekje mee te nemen, maar wachten op de dokter is iets anders dan lekker thuis op de bank iets lezen. De afspraak was eigenlijk gemaakt voor een onrustig plekje op de neusvleugel maar nu komt die knie erbij. Dit is bepaald geen gunstige startpositie want voor twee klachten dient eigenlijk een dubbele afspraak te worden ingepland maar de kans dat deze in een drukke periode zoals nu wordt gehonoreerd schat ik op ongeveer 1 procent.

Tactvol omgaan met een dokter impliceert een goed doordacht scenario

Een goed consult – in dit geval een succesrijk consult met als doel twee verwijzingen – vergt de nodige diplomatie en inlevingsvermogen: de patiënt(e) dient zich uitstekend te kunnen verplaatsen in de schoenen van de dokter. Wanneer je zelf huisarts bent geweest, strekt dat tot voordeel. Hier staat tegenover dat vandaag de huisarts-in-opleiding spreekuur doet. Ik vrees dat deze liever beide verwijzingen uitstelt tot de eigen huisarts weer beschikbaar is. Een alternatief scenario is dat de huisarts-in-opleiding een beroep doet op een van de andere huisartsen in het gezondheidscentrum. Die hoeven zich niet te bekommeren om een goede arts-patiëntrelatie en kunnen zorgeloos hun medisch gezag uitdragen.

Tactvol omgaan met een dokter impliceert een goed doordacht scenario. Wat betreft het onrustige plekje op de neusvleugel leggen wij de verwijzing in de mond van de huidarts: “mevrouw, u bent behandeld voor huidkanker en het is erg belangrijk dat u bij nieuwe tekenen van onrust onmiddellijk terugkomt.” Maar dan die knie… Het belangrijkste is een goede diagnose met een hieraan gekoppeld beleid. Verder staat onze vakantie naar Griekenland op het spel. De casus lijkt mij te gecompliceerd voor een huis-, tuin- en keukenarts. Er kan immers van alles meespelen: de leeftijd, overbelasting, een spierblessure… Dochterlief is tot tweemaal toe uitstekend geholpen in Papendal en overmorgen is er nog een plekje vrij bij een sportarts. Maar daarvoor moet er wel een verwijzing komen.

Drie kwartier zijn verstreken, ik ga ervan uit dat nu in de spreekkamer de strijd is ontbrand. Ik had ruiterlijk aangeboden om mee te gaan maar dat vond vrouwlief niet nodig. Dus zit ik hier nu thuis in de zenuwen. Ik acht de kans 50 tot 70 procent dat de huisarts-in-opleiding niet meewerkt aan beide verwijzingen. Daarmee is de weg naar een sportarts afgesloten. Wat dan nog resteert is een ter zake deskundige sportfysiotherapeut die niet direct op de automatische piloot vaart en begint met het inplannen van een aantal behandeldata. Mijn laatste advies voordat vrouwlief vertrok was om hoe dan ook geen dreigende toon aan te slaan; dat spoort niet met diplomatie in de spreekkamer.

PS
De huisarts-in-opleiding was zeer vriendelijk en stemde uiteindelijk toe in de twee verwijzingen. Per mail kreeg vrouwlief hiervan de zorgdomein-nummers. Wat er in de verwijsbrieven staat blijft geheim. Een ervaren diplomaat accepteert dat een gesprekspartner die in een machtspositie verkeert altijd wel iets in handen heeft om te knabbelen aan het succes van een geslaagde missie.

Delen