Zorgmijder
Op de oproep of er ooit tijdens uw vakantie een beroep op u is gedaan als zorgprofessional, kwamen tal van verhalen binnen. U leest ze hier in de reeks Dokter in de buurt?
Tekst: Ingeborg Hermus en Jack Oomen | Beeld: Tamar Smit
Enkele jaren geleden vlogen wij, destijds anesthesioloog in opleiding en psychiater in opleiding, via een tussenstop op Aruba, voor een zorgeloze vakantie naar Curaçao. Onze vlucht was halverwege toen men vroeg of er een arts aan boord was. De anesthesioloog in opleiding stond vol enthousiasme op, de psychiater in opleiding volgde met bonkend hart in zijn kielzog.
Voor in het vliegtuig troffen we een geriater in opleiding, die ook op de oproep afgekomen was. Samen hoorden we het verhaal van de stewardessen aan en ondervroegen en onderzochten we onze ‘patiënt’. We vermoedden een hartinfarct bij een zorgmijdende, cardiaal belaste Arubaanse man die – gezien de bleekheid en klamheid waarmee hij van meet af aan was opgevallen bij de stewardessen – vermoedelijk al met hartinfarct het vliegtuig ingestapt was.
Op zoek naar medicamenteuze mogelijkheden, doorzochten we vol verwondering de medische hulp koffer die aanwezig was in het vliegtuig. Naast een tourniquet en ampul met Haldol, troffen we ook een grote hoeveelheid nitrospray aan. We adviseerden nitrospray en zuurstof, wat enige stabiliteit gaf.
Een blikje cola als bedankje
Omdat zowel door- als terugvliegen uren zou kosten, besloot de piloot door te vliegen. De man werd gedurende de vlucht regelmatig door ons bezocht en een reanimatiesetting bleef gelukkig uit. Hoewel de man voornemens was gewoon naar huis te gaan, stond er bij de landing een ambulance klaar. Hopend op een upgrade naar de businessclass – waar we weleens over gehoord hadden in een dergelijke situatie – kregen wij als bedankje een blikje cola. We waren een illusie armer, maar een bijzondere ervaring rijker. Eenmaal thuis lag er een bloemenbon op ons te wachten.
Ingeborg Hermus (30, psychiater) en Jack Oomen (32, anesthesioloog)