Verloren stad

Op de oproep of er ooit tijdens uw vakantie een beroep op u is gedaan als zorgprofessional, kwamen tal van verhalen binnen. U leest ze hier in de reeks Dokter in de buurt?

Tekst: Jim van der Maat | Beeld: Tamar Smit

 

Samen met mijn vriendin heb ik afgelopen maart door Colombia gereisd. Het hoogtepunt was een jungletocht door de Sierra Nevada naar Ciudad Perdida. De derde dag verlieten we vroeg in de ochtend ons basiskamp. De wandeling begon rustig, een klein half uur langs een steile afgrond met 25 meter lager een wilde rivier. Nadat we deze hadden overgestoken, konden we beginnen aan de klim naar de ‘verloren stad’: een trap van 1200 treden, zo’n 350 meter hoog.

Totaal bezweet en uitgeput kwamen we boven voor een adembenemend uitzicht. Een ervaring rijker liepen we hetzelfde pad terug toen we plots een oorverdovend harde schreeuw hoorden. De groep voor ons wees naar beneden. Een groepslid was van de klif gevallen, een gids had nog geprobeerd hem vast te pakken maar was mee gesleurd. We zagen de man op wat rotsen te midden van de rivier liggen. Zijn kalende hoofd bloedde.

In gebrekkig Spaans gaf ik aan dat ik ‘medico’ was

Ik snelde samen met onze gids naar beneden. We renden door de rivier, mijn wandelschoenen werden natter en zwaarder. Eenmaal aangekomen bij de plek bleek de gids alleen zijn arm te hebben gebroken. De oudere man daarentegen bloedde overal. In gebrekkig Spaans gaf ik aan dat ik ‘medico’ was. De man kon gelukkig nog wat brabbelen en hij ademde nog. Hij had een zeer grote hoofdwond en gezien de grote bloeduitstorting rond het oog dacht ik dat hij zijn schedelbasis had gebroken. Daarbij had hij enkele kleinere wonden op de armen en benen. In mijn ogen een wonder dat we hem zo aantroffen!

Al snel kwam er meer hulp. Het Colombiaanse leger, dat normaliter de verloren stad bewaakt, was opgeroepen. Ook kwam er een Engelse dierenarts uit de groep van het slachtoffer naar beneden gerend. Samen verbonden we de wonden met verband en kledingstukken. Een opgeroepen helikopter bleek niet bij de rivier te kunnen landen. Opnieuw moesten we de loodzware trappen van de Ciudad Perdida beklimmen; deze keer met een brancard. Lopen door de rivier was al gekkenwerk. Met een brancard boven het hoofd die trappen op was zo mogelijk nóg zwaarder. Uiteindelijk is het gelukt de man in de helikopter te krijgen. Het was een bijzonder moment om deze weg te zien vliegen vanuit de verloren stad.

Jim van der Maat (27 jaar, jeugdarts)

 

Delen