Dokter voor het leven?

Voor mij hoeft een agent buiten werktijd geen boeven te vangen. Anders is het wanneer hij of zij toevallig getuige is van een inbraak. Dán doen of je neus bloedt kan er bij mij niet in. Voor artsen geldt hetzelfde: wie het voorrecht heeft genoten om een dure medische studie te mogen voltooien, is niet dokter voor even maar voor het leven.

Nu ligt dat tegenwoordig anders. Stel dat een passagier in een vliegtuig een hartinfarct krijgt. ‘Is er een dokter aan boord?’ Een toevallig aanwezige oogarts heeft de morele én wettelijke plicht om hulp te bieden. Een zeer ervaren maar wel gepensioneerde huisarts die uit het BIG-register is geschrapt mag geen medische verrichtingen meer doen en zich dus niet als arts presenteren. Wie kan betere zorg verlenen?

Hier wringt iets en het lukt maar niet om hieraan te wennen. Ik studeerde nog maar net geneeskunde of iemand vroeg mij medisch advies. Bij het behalen van de artsenbul werd ik ‘dokter voor eens en altijd’. Eenmaal uit het BIG-register is het ‘voor eens en altijd dokter af!’ Maar nog regelmatig moet ik medische vragen beantwoorden. ‘Sorry, ik ben geen dokter meer.’ ‘Ach doe niet zo flauw, help mij alsjeblieft!’

Is een dokter buiten werktijd een ander mens? Kun je net doen of al jouw medische bagage is gedropt op jouw werkplek? Zelfs als jij dat zou willen, zien mensen die weten dat je dokter bent dat anders. Wanneer een beroep wordt gedaan op mijn medische achtergrond verwijs ik keurig naar de huisarts. Maar helaas geniet niet elke huisarts het noodzakelijke vertrouwen. Waarom komt men anders jou om raad vragen?

‘Een dokter die buiten werktijd in een andere functie taal met een medisch sausje bezigt, valt niet onder het tuchtrecht’

Toen ik vroeger mijn kinderen naar school bracht, ontmoette ik regelmatig een buurtgenoot die bij de politie werkte. Ooit gaf hij mij uitgebreid advies ter preventie van een inbraak. Juist vanwege zijn beroep nam ik wat hij zei extra serieus. Dat geldt ook voor dokters buiten hun werk: zodra het over iets gaat met een medisch tintje wegen hun woorden extra zwaar. Dit brengt extra verantwoordelijkheid met zich mee.

In Medisch Contact van 10 december 2020 is een tuchtzaak gepubliceerd waarover ik toevallig op 15 september 2020 een blog heb geschreven. Een internist hanteert in een andere hoedanig psychiatrisch getinte taal. Zijn medische achtergrond vergroot de kans op stigmatisering. Een klacht hierover wordt echter niet-ontvankelijk verklaard omdat de medicus zich niet als zodanig uitliet en geen diagnose stelde.

Het regionaal tuchtcollege dat deze uitspraak deed, durfde zijn vingers niet aan deze zaak branden. Een dokter die buiten werktijd in een andere functie taal met een medisch sausje bezigt, valt niet onder het tuchtrecht. Vanuit juridisch perspectief mag dit juist zijn maar in moreel opzicht heb ik hiermee moeite. Zelfs al wil de wet anders, het imago als (voormalige) dokter zal altijd parten blijven spelen. Levenslang!

Delen