Domino day
‘Wie durft?’, vragen Rob Leensen en Meindert Eisenburger in hun blog op Skipr over het maken van fundamentele keuzes in de zorg. Het antwoord is blijkbaar: niemand. Als die fundamentele keuzes al werden gemaakt, hadden ze de vraag immers niet hoeven opwerpen.
Dat fundamentele keuzes wel nodig zijn om te garanderen dat de zorg ook in de toekomst betaalbaar blijft – zonder andere relevante uitgaveposten als sociale zekerheid af te knellen – leggen Leensen en Eisenburger helder en goed onderbouwd uit. Terecht stellen ze ook dat de afgesloten hoofdlijnenakkoorden feitelijk niet meer zijn dan symptoombestrijding. De zorgkosten stijgen nog steeds en het echte probleem wordt niet opgelost.
De pendant van de vraag ‘Wie durft?’ is ‘Wie is ervoor nodig? Ivo Knotnerus zette in een blog op Zorgvisie uiteen wat hij hierbij verwacht van de zorgverzekeraars, en voegde hier in een draadje op Twitter aan toe dat ook de ziekenhuizen hun rol moeten oppakken. Maar dan begint het pas. Als het lukt om de substitutie van zorg van tweede naar eerste lijn op gang te brengen, heeft dit gevolgen voor de zorgaanbieders in die eerste lijn en ook voor de rol die medisch specialisten voor hen kunnen spelen. En het heeft gevolgen voor de patiënt, die de verandering in het zorgaanbod moet accepteren. (En die bovendien moet leren rationeler met het zorgaanbod om te gaan want ook hij heeft als verzekerde een verantwoordelijkheid om iets te doen tegen de steeds maar stijgende zorgpremie.)
Het is dus net domino day: de tik tegen het eerste steentje moet alle volgende steentjes in beweging brengen. Wie durft het eerste dominosteentje omver te duwen?
